Het begon allemaal zestien jaar geleden toen Joost en Marianne besloten om het met hun bedrijf over een andere boeg te gooien. "In 2007 hebben we een samenwerking gezocht met de GGZ om cliënten hier een dagbesteding te geven. Mede door mijn opleiding jeugdwelzijnswerk. En het leek mij geweldig om dat te combineren. Al snel kwamen daar ook kinderen met gedragsproblemen bij, gevolgd door ouderen met dementie", vertelt Marianne. En die diversiteit maakt de zorgboerderij langs de Boompjesdijk een bijzonder bedrijf.

Inmiddels telt Hoeve Kakelbont 23 medewerkers die zorg bieden aan tientallen 'deelnemers' zoals ze worden genoemd. En dat heeft een reden. Op het eerste oog lijkt het een vrijblijvende dagbesteding, maar er zit meer achter. Op het bedrijf worden ook nog steeds appels en peren geteeld en zijn er verschillende dieren die moeten worden verzorgd. Er is dus altijd wel werk te doen, oftewel het mes snijdt aan meer kanten.

Zo zijn er in de loods twee tieners bezig met het opknappen van het verweerde dak van een ganzenhok. En een andere jongen krijgt van een werkbegeleider uitleg hoe je met een stuk gereedschap een kaasplank maakt, bestemd voor de boerderijwinkel. Als ze voldoende hebben geleerd krijgen de tieners een praktijkverklaring - een soort deeldiploma - waarmee ze verder kunnen bouwen aan hun toekomst.

Zoals ook Jonathan. Als klein ventje met gedragsproblemen kwam hij al op de boerderij. Inmiddels werkt Jonathan in de keuken. En Naomi (18) uit Bergen op Zoom: "Ik wil later graag de verzorging in. Wat we hier met ouderen doen - de activiteiten - vind ik heel leuk en daar leer ik van." Terwijl Jonathan bezig is met andijviestamp, begeleidt de wat schuchtere Naomi de demente ouderen in de woonkamer met het snijden van ingrediënten.

Ondertussen staat opa Jack uit Dinteloord in de loods van Hoeve Kakelbont stalen balken in de menie te zetten. "Ja, die zijn bedoeld als geraamte voor de uitbreiding van de kinderopvang hier", vertelt hij trots. "Mijn kleinzoon Jonathan staat nu in de keuken en leert voor kok. Zelf ben ik vijftig jaar slager geweest. En nu ben ik elke dinsdag en donderdag hier. Dit is hartstikke nuttige afleiding en je komt hier veel mensen tegen"

Even verderop is Henk uit Oud Gastel bezig met het lassen van stalen balken, maar stopt even voor een babbel. Na een stevige handdruk verontschuldigt hij zich: "Je moet mij zo nog een keer je naam zeggen hoor, want dat beklijft allemaal niet meer zo goed."

"Anderhalf jaar geleden kwam de wijkzuster met Hoeve Kakelbont aanzetten, dus ben ik samen met mijn vrouw hier gaan kijken. En ik kon gelijk aan de slag met het in elkaar lassen van grote volières voor de roofvogels die ze op de boerderij nu ook hebben.", vertelt Henk. "Ik vind het fijn dat ik mij hier nuttig kan maken. Ik kan hier ook in de huiskamer aan tafel gaan zitten met de andere mannen, maar al dat geouwehoer is niks voor mij hoor."

En inderdaad, aan de stamtafel in de woonkamer wordt er flink gekakeld. Veel over vroeger, maar ook over wat er in de krant staat en het rotweer. Het gaat er ontspannen aan toe daar. Want voor de ouderen geldt hier: er kan veel, maar niks moet. En dat vinden deze heren meer dan prima.