Jacqueline en Peter-Paul kennen alle ezels bij naam: Quincet, Liesje, Dunya en zo kun je nog wel even doorgaan. In korte tijd is het aantal ezels op de opvang bijna verdubbeld. De ezels komen om allerlei redenen in Baarle-Nassau terecht. Bijvoorbeeld omdat de baasjes te oud zijn om er zelf voor te zorgen, omdat ze inbeslaggenomen werden, of omdat een andere stichting op slot ging. En tegelijk konden er weinig ezels doorgeplaatst worden naar een nieuw thuis.

Maar zoveel extra ezels, brengt ook een boel extra kosten met zich mee, vertelt Peter-Paul. “We hebben nu twee keer zoveel kosten. De kosten als het hooi, voer, de dierenarts, het gaat echt dubbel zo hard nu”, legt hij uit.

Daar kwam deze week nog een uitdaging bij, na storm Ciarán: een deel van de tenten ging kapot. Die staan in de wei om de ezels wat overdekte ruimte te geven. “De tenten stonden goed verankerd, met stormbanden. Maar de wind kwam van een andere kant, die schoot er zo onder”, blikt Jacqueline terug. Daarom zit de stichting nu met een dubbel probleem: ze zitten vol doordat er zoveel ezels zijn en er is tegelijkertijd te weinig overdekte ruimte in de wei.

“We hebben geld nodig”, Jacqueline schiet in de lach. “Het klinkt heel plat, maar dat hebben we keihard nodig.” Dat krijgt de stichting bijvoorbeeld binnen door 'adoptie'. Mensen die een ezeltje structureel ‘adopteren’ doen jaarlijks een bijdrage voor de verzorging van de ezels. In ruil daarvoor mogen ze altijd op bezoek komen om te knuffelen.

Ook is de stichting erg geholpen met gastouders, een soort tijdelijke externe opvanglocatie. “Gastouders hebben een goede plek en ruimte om tijdelijk de ezels op te vangen. Vanuit die plek gaan ze dan door naar een écht thuis. Of als hier weer plek is, komen ze terug”, legt Peter-Paul uit.

Of ezels in nood nu pech hebben? Daarover is Peter-Paul duidelijk. “Ik zeg geen nee tegen een ezel, als die het nodig heeft komt hij hier.” Met een twinkeling in zijn ogen bekijkt hij de grote kudde. Het dier staat voor hem symbool voor veerkracht. Hoe slecht ze ook binnenkomen bij de stichting, het lukt ze altijd om de ezels weer gezond en gelukkig te krijgen. Het duo straalt diezelfde veerkracht uit. “Ondanks dat het er zoveel zijn, het is hier zo zen. Het lost zich wel op, maar die kosten moeten wel gedragen worden.”

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

Jacqueline kreeg een lintje voor al het werk dat ze voor de ezels doet, dat lees je hier