Spencer Zwier zat maandagochtend nietsvermoedend op zijn werk bij de gemeente Boekel, toen hij werd gebeld dat hij was verkozen tot bedrijfshulpverlener (bhv) van het jaar. "Ik sta er nog steeds versteld van", vertelt hij een paar uur later. "Ik heb gedaan wat iedere bhv'er zou doen."

Tijdens carnaval ging het mis bij de traditionele sleuteloverdracht in het gemeentehuis waar Spencer werkt. Herman, lid van de carnavalsvereniging, voelde zich niet zo lekker, herinnert Spencer zich. "Hij dacht dat het een hongerklop was, dus ging hij even iets te eten halen bij de cafetaria tegenover het gemeentehuis."

Al snel bleek dat er meer aan de hand was. Herman zakte in elkaar en omstanders snelden naar het gemeentehuis om hulp te halen. Spencer: "Ik werk 22 jaar bij de gemeente en al die tijd ben ik bhv'er. Ik pakte de AED (Automatische Externe Defibrillator, red.) en rende naar het slachtoffer." Daar zag hij dat het mis was. Herman had een hartaanval gekregen.

Spencer twijfelde geen moment: "Ik zat vol adrenaline en begon meteen met reanimeren. Het besef wat er gebeurde, kwam pas achteraf", zegt Spencer. Een dag later hoorde hij dat alles goed ging met Herman.

Acht maanden na de hartaanval gaat het nog steeds goed met Herman. "Uitstekend zelfs", zegt hij nadat Spencer in het zonnetje is gezet voor zijn heldendaad. "Ik vind dat meer dan terecht hoor", aldus Herman. "Ik gun het hem dat hij in de belangstelling komt te staan, al rakelt het bij mij wel het een en ander op."

Herman weet zelf namelijk niets meer van de gebeurtenis, maar heeft wel veel verhalen gehoord. "Als ik dan iets zie wat met reanimatie heeft te maken, zoals voetballers die soms in elkaar zakken op het veld, dan denk ik wel: jeetje, zo lag ik er ook bij."

Herman en Spencer kenden elkaar een klein beetje van gezicht. "Maar toen ik uit het ziekenhuis kwam, is hij bij me thuis geweest", vertelt Herman. "Toen ik de man die mij gered had voor het eerst aankeek, dacht ik: jeetje, dat is mijn engelbewaarder." Herman zoekt even naar zijn woorden: "Ik kan alleen maar zeggen dat het emotioneel was. De persoon zien die jouw reanimatie heeft gedaan, dat is heel heftig", zegt hij na een korte pauze.

Spencer is vereerd met de titel bhv'er van het jaar, maar is er ook nuchter onder: "Daar train je voor en ik denk dat iedereen hetzelfde zou doen", zegt hij. "Ik ben al 25 jaar vrijwilliger bij de brandweer, dus ik ben wat gewend waardoor ik goed met dit soort dingen om kan gaan."

Wel hoopt hij dat meer mensen zich door zijn verhaal als bhv''er gaan aanmelden. "Je leert wat je moet doen om iemands leven te redden. Dat is heel belangrijk, niet alleen voor jezelf en anderen, maar ook voor de organisatie waar je werkt", vindt hij.

"Ik hoop het nooit meer nodig te hebben", voegt hij toe. "Maar als het moet, doe ik het opnieuw."