Het is een bedrag waar Linda vooraf geen rekening mee had gehouden, toen twee vriendinnen de actie startten. "Ik had niet zoveel verwachtingen. We waren er eigenlijk ook niet echt mee bezig. Ik dacht: ik zal af en toe eens checken hoe het ervoor staat. Toen ik zag hoe snel dat ging, was ik in shock."

Meer nog dan het geld, raken de vele steunbetuigingen haar. “We krijgen zoveel berichtjes van mensen die we helemaal niet kennen. ‘Zet hem op’, ‘blijf vechten’. Dat is echt overweldigend. Het doet ons goed dat zo veel mensen meeleven. Het helpt om positief te blijven.”

En dat is hard nodig. “Met Milano gaat het nu best slecht. Hij is klaar met zijn eerste chemoperiode. Normaal mag je dan naar huis, maar hij heeft zulke heftige bijwerkingen, dat dat gewoon niet kan. Hij zit aan de zware pijnstillers en kan bijvoorbeeld niet slikken. Dus moet hij nu in het ziekenhuis in Utrecht blijven."

Sterker nog: de kans is groot dat hij daar moet blijven, tot zijn volgende kuur van start gaat. “En als hij dan weer zo reageert, kan het goed zijn dat hij de hele chemoperiode in het ziekenhuis moet blijven. Dan hebben we het zeker over een jaar.”

En dus blijft ook de logistieke uitdaging thuis onverminderd zwaar. “Mijn man en ik zien elkaar nog steeds maar één keer per week, als we elkaar afwisselen in het ziekenhuis." Al was donderdag daarin een uitzondering. “Milano werd 11, dus Erik is samen met de drie andere kinderen even langs geweest.”

Niet dat het een verjaardag was, zoals die hoort. “’s Ochtends kwam de kok van het ziekenhuis nog een speciaal taartje brengen. Had hij echt zijn best op gedaan, maar Milano kan nu gewoon niks eten. Ik vroeg hem aan het eind van de dag of hij zich toch een beetje jarig had gevoeld, maar hij schudde nee.”

Toch probeert het gezin er nog altijd het beste van te maken. En daar helpt het opgehaalde bedrag enorm bij. In de eerste plaats door de medische kosten draaglijker te maken. Maar denk ook aan praktische dingen als parkeergeld bij het ziekenhuis, maaltijden die ze daar moeten kopen en het ritje er naartoe met de auto.

En misschien nóg belangrijker: het helpt ook om nog zoveel mogelijk dromen van Isa’s bucketlist af te vinken. “Zo zijn we bijvoorbeeld naar Disney geweest. En ze wil heel graag nog eens een professionele fotoshoot.”

Voorzichtig wordt er ook al nagedacht over haar afscheid. “Ze wil absoluut geen saaie begrafenis met koffie en een plak cake.” Wat ze wel graag zou willen? “Ze houdt heel erg van eten. Het allerliefst zou ze een frietkar laten komen, zodat iedereen frikandellen en kipnuggets krijgt. En met zoveel mogelijk mensen.”