De avondvoorstelling neemt de bezoeker op hypnotiserende wijze mee door intense beelden, licht en geluid. Silhouetten verschijnen, steeds meer, een stoet mensen die je schuifelend omringt. Het verleden komt tot leven, alsmaar dreigender.

De schaduwen van mannen, vrouwen en kinderen, in een lange rij achter elkaar, op de muren van de barakken en levensgroot op de bomen. Al die schaduwen, ook die van jezelf, op een bepaald moment voelt het alsof je zelf ook meeloopt, dat je wordt opgenomen in deze confronterende ervaring.

"Dat op deze plek waar ooit een concentratiekamp was kunst wordt toegepast met visuele poëzie, is heel bijzonder", zegt Anja Spaninks van Nationaal Monument Kamp Vught." Het is sober en tegelijkertijd indringend. Het roept een gevoel bij je op en dat is voor iedereen verschillend. Je haalt er zelf uit wat je wilt."

Corinne (56) uit Kaatsheuvel is duidelijk overdonderd door wat ze heeft gezien. "Het lopen, het stilstaan en die muziek, ik vond het indrukwekkend en soms zelfs een beetje beangstigend", zegt ze als ze even heeft nagedacht. "Op een gegeven moment wordt de muziek wat lichter en lijkt alles terug te spoelen. Maar wat gedaan is, is gedaan. En dat besef, daar werd ik echt stil van."

"Voor mij heeft niet meteen iets met oorlog te maken", vervolgt ze. "Ik leg de link meer naar problemen waar je zelf mee worstelt. Ze bezoekt de voorstelling bewust alleen. "Als je zonder gezelschap bent, kun je het rustig ondergaan en nadenken. Even met jezelf zijn. Dit is sowieso al moeilijk te delen, omdat iedereen het anders ervaart."

Mooi en naargeestig, zo omschrijft Sofie (36) uit Utrecht haar dwaaltocht tussen de silhouetten. "Dat komt vooral ook door de muziek en de kou. Heel even had ik een moment dat ik daar was. Dit is wel een ervaring."

"Het was doodstil, dat zegt veel", vindt Alfons uit Helvoirt. Hij is hier samen met Bea, Twan en Hannah. "Dat je je eigen schaduw weerspiegeld ziet op de muur, het lijkt alsof je zelf ook op transport wordt gezet. Je kunt je heel goed inleven hoe het destijds voor die mensen was, maar ook voor de vluchtelingen nu. De onzekerheid, wat gaat er gebeuren? De wereld staat in brand. Daar mogen we best bij stilstaan."

Een klein halfuur ben je buiten op het grasveld tussen de barak en het crematorium, en dat is volgens Anja ook genoeg. "De beelden zijn geïnspireerd op persoonlijke gebeurtenissen van daders, gevangenen en omstanders. Ze komen bij iedereen binnen en doen je beseffen dat wat hier tachtig jaar geleden speelde, nog steeds actueel is. Dit is een heel andere ervaring dan een normaal museumbezoek."

Crossing Time van Beeldjutters (Julian van Buul, Vincent Vriens en Joost van Dijk) en Theatermachine (Isabel Nielen) is nog zes avonden te zien in Nationaal Monument Kamp Vught. Er is zoveel belangstelling dat er bijna alle speelavonden een extra voorstelling is ingepland.

In 2020 werd Crossing Time ook opgevoerd in Kamp Vught, maar vanwege het uitbreken van de coronapandemie moest de voorstellingenreeks toen worden afgebroken.