Deze nierpatiënten zochten ook een donor via Facebook, zo is het nu met ze
Dénis van Vliet
Dénis van Vliet uit Tilburg begon in 2014 zijn zoektocht naar een donornier. Bij hem werd eerder de zeldzame ziekte amyloïdose geconstateerd. Daarbij worden door de mens aangemaakte eiwitten in een verkeerde vorm gevouwen. De eiwitten stapelen zich vervolgens op in organen zoals nieren, hart, lever, maagdarmkanaal en zenuwen. En dat leidt weer tot allerlei ziekteverschijnselen die flink afbreuk doen aan de kwaliteit van leven.
Van artsen kreeg Dénis de tip om zelf op zoek te gaan naar een donor. “Een nier van een levende donor is beter dan eentje van een overledene”, vertelt hij.
Tijdens zijn zoektocht plaatste hij ook verschillende keren een oproep op Facebook. Een smeekbede naar dat ene lot uit de loterij. Hoewel hij drie keer dicht bij een match was, liep het telkens op niets uit.
"Marja is mijn reddende engel."
Na zijn laatste oproep in 2017, nam de wildvreemde Marja Slats uit Noordhoek contact op. Ze had zijn vraag gelezen en wilde hem graag helpen. Een jaar later stond ze haar nier af aan de toen doodzieke Tilburger. De donornier sloeg goed aan.
Vijf jaar later geniet de 45-jarige Dénis weer van het leven. "Ik was op zoek naar een speld in een hooiberg. Marja is mijn reddende engel gebleken en wat ze voor mij heeft betekend, is eigenlijk onbetaalbaar. Ik ben haar eeuwig dankbaar", zegt hij.
De twee hebben de afgelopen jaren een sterke vriendschap opgebouwd. Dénis: "We zien elkaar een paar keer per jaar. Traditiegetrouw gaan we op de dag van de transplantatie, 15 mei, een hapje eten en drinken. We zien het als een verjaardag."
Om hun bijzondere vriendschap te vereeuwigen, hebben beiden een tatoeage laten zetten. Dénis: "Ik heb op de plek waar mijn oude nier zat de naam van Marja laten plaatsen. Op die manier laat ik zien hoe dankbaar ik haar ben."
Sandra van Alten
Zestien jaar geleden wilde Sandra van Alten uit Waalwijk onderzoeken of ze haar moeder een nier kon geven. Maar er ontbrak niet alleen een match, ze bleek zelf ook nog eens cystenieren te hebben. Een ziekte die meestal erfelijk is en waarbij blaasjes met vocht de nierfunctie ernstig kunnen hinderen. Er viel voor Sandra goed mee te leven, tot ze in 2020 plotseling met een nierbloeding in het ziekenhuis belandde en een nieuwe nier nodig had.
"Het is geen pakje boter dat je weggeeft."
Omdat Sandra’s man Rudi haar geen nier kon geven, zette hij een emotionele oproep op Facebook. "Daar kwamen een paar reacties op, maar het liep al snel dood", zegt Sandra. Tot ze ineens werd gebeld door een man die haar oproep had gezien. Hij was erdoor geraakt en wilde haar helpen. "Ik zei: denk er goed over na, het is geen pakje boter dat je weggeeft. Maar hij wist het zeker, diezelfde avond nog kwam hij op de koffie."
Door de niertransplantatie, vorig jaar juni, gaat het veel beter met de 55-jarige Sandra. "Voorheen kon ik niet werken. Met mijn nieuwe nier kan ik weer vier dagen per week in mijn pedicurepraktijk werken. Dat is mij heel veel waard."
Ze is haar donor heel erg dankbaar. Sandra: "Hij wil graag anoniem blijven en wilde er niks voor terugkrijgen. De dag voor zijn operatie heb ik hem een beschermengeltje gegeven."
Sandra (53) wil weer leven en zoekt iemand die haar een nier wil geven
Patrick van der Linde
Patrick van der Linde uit Breda is sinds zijn zeventiende nierpatiënt. Elf jaar lang zat hij twaalf uur per week aan de dialyse. Donornieren van zijn oma en moeder hielpen maar kort: ze werden telkens afgestoten. In 2020 deed zijn partner Tamara een schrijnende oproep op Facebook voor een nieuwe donornier, omdat niemand in hun directe kring een match kon leveren.
"Kans was 1 op 15 miljoen om de juiste donor te vinden."
Een nieuwe nier vinden, bleek nog erg lastig. "De artsen in het Erasmus MC zeiden dat de kans 1 op 15 miljoen was om de juiste donor te vinden. De kans om de loterij te winnen was twee keer groter", vertelt Patrick.
Uiteindelijk vond Patrick in 2021 zijn gouden lot uit de loterij. Een overleden persoon, Patrick weet niet wie, stond een nier af waar hij jaren over had gedroomd. Om die anonieme donor te bedanken, deed Patrick aan de landelijke donor-bedankt-dag van de Nierstichting mee. Patrick: "Ik ben de nabestaanden van de persoon ontzettend dankbaar dat ik de kans heb gekregen om mijn leven op te pakken met een goede nier."
"Ik heb mijn vrijheid weer terug", zegt de nu 43-jarige Patrick opgelucht. "Ik zit weer goed in mijn vel en voel me fit. Ik ben zelfs weer wat gewicht aangekomen. Ik ben weer lekker aan het genieten met mijn vrouw, met de kinderen op het voetbalveld en met de hondjes."
