Aanbellen heeft bij Ad geen zin, want de voordeur gebruikt hij niet meer. De gang is namelijk de plek waar een enorme boekenkast met kunstboeken erin staat. “Nee de deur kan niet open, maar dat hoeft ook niet. Mensen komen altijd achterom”, lacht hij.

Hij neemt ons mee naar een grote schuur op zijn erf. “8000 boeken die allemaal weg mogen”, zegt Ad. “Hier Nederlandse Taal, daar Menskunde en achter dat muurtje Historische Literatuur. Of ik ze allemaal heb gelezen? Nee, niet allemaal. Maar iedere week wel een paar, dus daar zitten duizenden uren in.”

Ad heeft van jongs af aan al belangstelling voor Nederlandse literatuur. Zijn verzameling was al groot en toen hij ging studeren groeiden de boeken mee. Vrienden en familie die van hun boeken af wilden stonden vervolgens allemaal op de stoep bij Ad. “Dan kwamen ze naar me toe en kon ik geen nee zeggen. Ook al had ik de boeken al, ik wilde die mensen helpen. Dan zou ik ze naderhand wel zelf weggeven”, zegt hij.

En dat moment is nu aangebroken. “Ik heb niet het eeuwige leven en ik wil mijn kinderen niet belasten met mijn hobby”, zegt Ad. “Ik hoor vaak dat mensen wanhopig zijn door wat hun ouders hebben achtergelaten. Die durven het dan niet meer weg te gooien en dat wil ik mijn kinderen niet aandoen.”

De boeken in de gang van het huis en nog 4000 boeken die opgeslagen liggen in de slaapkamers wil Ad nog niet weggeven. “Daar ben ik nog niet klaar voor. Ik wil zelf nog een paar boeken gaan schrijven en dan heb ik die boeken nodig”, zegt hij. Maar de boeken in de schuur mogen allemaal weg.

De eerste klant laadt donderdagmiddag al een stapel boeken in zijn auto. Bedoeld om te verkopen op een beurs in Sint-Oedenrode en waarvan de opbrengst naar de kerk gaat. “Volgende week komen er nog meer mensen van stichtingen en de week daarna mogen particulieren komen kijken”, zegt Ad. “Kom gerust snuffelen en neem mee wat je wilt. Daar zou je mijn kinderen heel blij mee maken”, lacht hij.