Zo gaat het nu met de honden die werden gered van de foute fokker in Eersel
Nika was eerst heel angstig. Ze moest echt in een hoek worden gedreven om haar te pakken. Als je haar optilde, wilde ze nog wel eens happen naar je vingers. Maar langzamerhand werden de dingen minder griezelig voor haar en groeide haar zelfvertrouwen.
Het keeshondje woonde geruime tijd bij Els en haar man Jan in huis. Daar maakte ze grote sprongen vooruit. “Ze had hier de grootste mond. Soms dacht je: ga jij eens even lekker iets voor jezelf doen in plaats van je overal mee te bemoeien”, lacht Els.
"Nika kijkt gewoon de kunst af van de andere honden."
Een paar weken geleden kreeg Nika bezoek van haar mogelijke nieuwe baasjes. “Ze hebben nog twee andere hondjes, een boomertje en een teckel, en dat klikte prima", vertelt Els. "Bij veranderingen moet je maar afwachten hoe een hond dat oppakt, maar dat heeft ze goed gedaan. Nika leert veel. Ze kijkt gewoon de kunst af van haar soortgenootjes."
De nieuwe eigenaars zijn jonge, ondernemende mensen. "Ze hebben een paard. Als ze eropuit trekken, bijvoorbeeld naar het strand, gaan de honden ook mee. En omdat de andere honden het heel gewoon vinden, sluit Nika zich daar probleemloos bij aan."
Labrador Mambo heeft een nieuw voor-altijd-thuis gevonden. “Ze waren helemaal weg van Mambo en wilden hem het liefst meteen meenemen, maar wij adviseerden om hem nog even hier in de opvang te laten, zodat hij wat meer zelfvertrouwen kon krijgen", vertelt Els.
"Dat je hem makkelijk bij je kunt roepen als hij is geschrokken, dat soort dingen. En het was heel raar, want op het moment dat we dat hadden afgesproken, ging hij opeens met sprongen vooruit. Het is net of ze het snappen.”
"Zo leuk, Mambo wordt nog ondeugend ook."
De jonge labrador woont tegenwoordig bij zijn baasjes net over de grens, in België. “Probleemloos gaat ’t natuurlijk niet, dat kan ook niet met zijn traumatische verleden en angsten”, zegt Els. “Maar wat er had kunnen gebeuren, is allemaal niet gebeurd, hij doet ’t eigenlijk fantastisch goed. En de mensen zijn dolgelukkig met hun nieuwe hond.”
Mambo is met zijn twee jaar nog jong, en hij begint nu de puberale fases die hij heeft gemist, in te halen. “Dan krijg ik een foto van een berg schuimrubber wat eerst zijn mand was, waar die dan middenin zit”, lacht Els. “Zo leuk, hij wordt nog ondeugend ook.”
Herder Roemba is nog steeds in Nispen en heeft het erg naar zijn zin. Els: “Toen ze afgelopen zomer hier kwam, was ze doodsbang en zat ze stil in een hoekje. Nu loopt ze los op het terrein, samen met de andere honden en katten.
Wel blijft Roemba heel onderdanig. Dat is angst, weet Els. “Vroeger zat ze bij een paardenhouderij, waar ze de zadelkamer bewaakte. Of het waar is weet ik niet, maar het verhaal gaat dat er ooit inbrekers zijn binnengekomen en dat ze toen veel slaag heeft gekregen. Vanwege de inbraak en de angst is ze afgestaan aan de hondenfokker in Eersel.” Volgens Els is het duidelijk dat het een beschadigde hond is. “Ze heeft veel stress, het is gewoon een binnenvettertje.”
"Bij Roemba moet er nog wel wat enthousiasme in komen."
Roemba gaf regelmatig over, een gevolg van een klepje in de slokdarm dat niet helemaal goed sluit. Ze krijgt nu aangepast eten wat de slokdarm zo min mogelijk irriteert, en nu gaat het stukken beter.
De herder is dol op andere honden en speelt graag met een bijtende teckel en een stokoude labrador. Een stelletje vliegende Hollanders worden de drie liefkozend genoemd. “Roemba leert veel van de andere honden, vooral dat je blij kunt zijn”, zegt Els. “En dat is goed, want er moet nog wel wat enthousiasme in komen.”
Dit was het laatste verhaal over de 'honden van Eersel'. Stichting Dier en Project ligt in het groene buitengebied van Nispen. Het is een zogenoemde allerlaatstekansopvang, waar mishandelde of moeilijk plaatsbare dieren onderdak krijgen. Er verblijven ongeveer honderd dieren.