Schoenmaker Jane slaat alarm: ‘Alle collega's stoppen door hoge werkdruk'
Tot voor kort ging Jane om acht uur ’s ochtends naar haar winkel aan de Nieuwstraat in Breda. Voor verkoop en reparatie. Meestal keerde ze dan pas tegen elf uur terug naar huis. Vier lange dagen in de week. En de resterende drie dagen ging de winkeldeur op slot. Zo kon ze ongestoord in haar werkplaats de versleten schoenen lappen van haar klanten.
“Dit kan zo niet langer, straks gaat het mis.”
Maar de wekelijkse inhaalslag was een zware belasting. Haar lichaam trapte op de rem. “De drukte bleef maar toenemen. Opeens voelde ik me zo duizelig dat ik niet meer op kon staan. Ik dacht meteen aan een burn-out”, vertelt Jane.
Samen met haar man, die haar in de winkel helpt, besloot ze om gas terug te nemen. “Dit had ik nooit eerder gehad. Ik besefte dat ik zo niet langer kon doorgaan. Dan zou het echt misgaan.” Om de werkdruk te verlichten, moest ze nee verkopen tegen klanten met versleten schoenen. "We hebben een aannamestop ingelast. We werken eerst weg wat we hebben liggen. In het nieuwe jaar zijn klanten weer welkom. Ze moeten wel rekening houden met langere wachttijden", zegt Jane.
“Als duurzaamheid in het nieuws is, zien wij dat in het aantal klanten.”
Het tekort aan schoenmakers is een landelijk probleem. Door de stijgende prijzen voor nieuwe schoenen laten steeds meer mensen hun oude exemplaren repareren. “Schoenen zijn in de winkel in de laatste jaren zo veel duurder geworden. Steeds meer mensen kopen schoenen tweedehands en laten ze dan door ons opknappen”, merkt Jane. “Of ze stellen de koop van een nieuw paar uit.”
Duurzaamheid speelt bij die keuze een grote rol. "Omdat steeds meer mensen duurzame keuzes maken, komt er een stroom nieuwe klanten bij zonder dat we daar iets voor hoeven te doen", vertelt Jane. Als de discussie aanwakkert, merkt ze dat meteen in haar winkel. Een goede ontwikkeling, vindt Jane. “Maar nu rijst het de pan uit.”
“Alleen al in Breda stoppen vier collega's vanwege de werkdruk.”
Het gebrek aan jonge vakmensen maakt de situatie nog lastiger. “Voor corona stopten veel schoenmakers omdat ze met pensioen gingen”, herinnert Jane zich. “Nu stoppen ze omdat de werkdruk veel te hoog is. Ik ken er al vier die daardoor de deuren dicht hebben gedaan.”
Het vinden van nieuw personeel blijkt geen oplossing. "Dat heb ik opgegeven. Ze zijn er gewoon niet", geeft ze toe. Jane doet het dus wat rustiger aan, maar aan stoppen moet ze nog niet denken. "Het blijft een prachtig vak.”