Daar staat hij dan, in de stromende regen ergens aan de rand van de bossen bij Hilvarenbeek. René gaat zich een dag laten meevoeren in de wereld van Ad Hamers (58), die in een busje over het modderige bospad komt aangereden. Met zijn lange witte haar, vriendelijkheid en zijn heerlijke Brabantse dialect kun je niet om Ad heen. Hij oogt wel wat nerveus. 'Zunne reporter' die meedoet aan zijn retraite, da’s toch wel spannend, geeft hij later toe.

Geaccepteerd door de roedel
Op een open plek tussen de bomen wacht een club van tien mannen René op. De oudste deelnemer is rond de vijftig, maar de meesten zijn eind twintig, begin dertig. Voor alle mannen is het even wennen en de ontmoeting heeft iets weg van een roedel honden die elkaar besnuffelen. Als verslaggever René vertelt dat hij tijdens de retraite gewoon een van de deelnemers is, wordt hij al snel geaccepteerd door de anderen.

Een van de mannen vertelt dat hij al jaren manisch depressief is, iets wat in zijn familie veel voorkomt. Hij hoopt tijdens deze retraite tot nieuwe inzichten te komen. Iemand naast hem wil graag ‘iets uit zijn verleden’ afsluiten. Wat precies, vertelt hij niet. Een andere man doet mee omdat hij de spiritualiteit van zijn vrouw beter wil leren begrijpen.

De mannen brengen drie aaneengesloten dagen met elkaar door in de bossen. Elke dag bestaat uit een aantal wisselende activiteiten, maar er is juist ook veel vrije tijd. Tijd om niets te doen. Om je zonder telefoon, in stilte of met elkaar, urenlang te vermaken.

Stenenceremonie
René is er een van de drie dagen bij en deze dag staat in het teken van de zweethutceremonie waar stap voor stap naartoe wordt gewerkt. Te beginnen met een stenenceremonie. De mannen vormen een kring rondom een kampvuur, waarvoor ze zelf hout hebben gehakt. Voor de deelnemers liggen keien zo groot als bakstenen.

Een voor een mogen ze zo'n kei oppakken om ze in het vuur te leggen. Iedere man geeft 'zijn steen' een eigen doel mee. Zo wenst een van de mannen dat er meer liefde op de wereld is. Een ander hoopt dat ieder het antwoord vindt dat hij zoekt tijdens de retraite. Mooie woorden. Ad vertelt ons dat elke wens, zodra de stenen lang genoeg verhit zijn, zal loskomen tijdens de zweethutceremonie.

Verslaggever René kan het niet helpen, maar voelt zich er toch een beetje ongemakkelijk bij. "Dat ligt niet aan de groep, want de sfeer was goed. Ik zette het ongemak van mij af en herinnerde mijzelf eraan om alles te laten gebeuren. En voordat ik het wist, wenste ik een steen het allerbeste toe."

Teruggaan in de baarmoeder
Die zweethut. Het zou vergelijkbaar zijn met een sauna, maar dan een stuk intenser. Bij een zweethut moet je denken aan een houten iglo bedekt met wollen dekens. Het idee? “Teruggaan in de baarmoeder,” stelt Ad, "zodat je herboren naar buiten stapt." Op dit soort momenten merkt René dat hij moet wennen aan het spirituele gedachtegoed van de retraite.

Daar zit hij dan: naakt, op de vochtige grond met zijn armen om zijn knieën gevouwen. Binnen is het aardedonker en heel warm. "Shit, wat was het heet zeg. De grond voelde gelukkig nog nat aan van de regen van 's middags. Voor het eerst was ik blij dat het geregend had." Dan klinkt een rustige, diepe zang van Ad. "Het voelde alsof ik langzaam in een toestand van innerlijke rust terechtkwam", vertelt René.

Geschreeuw, gehuil en gegrom
"Voor m’n gevoel zaten we al zeker een half uur in de hut. Een sauna houd ik normaal gesproken hooguit een kwartier vol. Het zweet gutste over m’n voorhoofd en m’n hartslag zat in m’n keel. Om me heen hoorde ik mannen emotioneel breken. Ik hoorde alleen geschreeuw. Gehuil. Sommigen begonnen zelfs te grommen. Alsof alle pijn er ineens uit kwam."

Na voor zijn gevoel 40 minuten besluit René de tent uit te gaan. "Daar liep ik dan bezweet en naakt door het bos. Ik zat onder de moddervegen. Modder waarmee ik mezelf koel probeerde te houden. Eindelijk verse, frisse lucht om af te koelen. Ik stapte met m’n voeten door de modder. Voor heel even voelde ik me een oerman. Een oerman midden in de natuur."

Dit verhaal is onderdeel van een verhalenreeks voor de Omroep Brabant-podcast Op De Man Af. In deze podcast banen journalisten Eva de Schipper en Evie Hendriks zich een weg door het hoofd van de man. Dat doen zij door eerlijke gesprekken te voeren met allerlei verschillende mannen, door de mannen in hun eigen leven aan de tand te voelen én door kritisch naar zichzelf te kijken. Verslaggever René Snippert helpt de dames door de markt voor mannen en zelfontwikkeling te verkennen.