Vrijdagmiddag om vijf uur konden de bouwers hun kwasten en tangen eindelijk neerleggen. De meesten van hen waren al sinds donderdagochtend vroeg in de bouwkeet. “De bedoeling was dat iedereen er continu bij zou blijven, maar dat lukte niet. Dus we hebben er een soort estafette van gemaakt”, vertelt wagenbouwer Juup van den Heuvel.

Het oude record stond op 24 uur, maar Juup en de andere leden van de club wilden daar een schepje bovenop doen. Drie maal het carnavalsgetal 11 is 33 uur. Hij kan zijn ogen nog open houden, maar dat geldt niet voor iedereen.

“Iemand had al 26 uur in de bouwschuur gestaan en was in de tussentijd ook niet buiten geweest. Op een gegeven moment troffen we hem slapend op een stoel aan en hebben we hem maar naar huis gebracht”, lacht Juup. Naast hem moet Fleur Schakenraad zich letterlijk in allerlei in bochten wringen om papiermaché te kunnen aanbrengen. "Het is niet per se de makkelijkste positie, maar het begint gelukkig al op te schieten."

Even verderop wordt een andere pop voor de carnavalswagen al beschilderd. “Ik ben hier gisteren twaalf uur geweest en begon vanmorgen alweer om half zeven”, vertelt Zoë van Dijk. Dat zijn heel veel uren bouwen, maar het is volgens haar goed te doen. “Gewoon bezig blijven, meezingen met een muziekje en een beetje ouwehoeren. Dan komt het goed.”

Ondertussen wordt iemand met luid gejoel ontvangen, wanneer hij binnenkomt met oliebollen. De laatste minuten gaan in, maar af is de carnavalswagen na deze marathon nog lang niet. “Dat zou mooi zijn”, zegt Juup. “Maar nee, we moeten nog wel even. Al zorgt deze recordpoging er wel voor dat mensen massaal komen opdagen en daardoor is de wagen straks eerder af.”

Ondanks het succes, lijkt het er niet op dat zo'n bouwmarathon een jaarlijkse traditie gaat worden in Schaijk. “Als we in tijdnood komen en we lopen achter is het een optie”, zegt Zoë. “Maar ik vind het ook wel lekker om tussendoor te kunnen slapen. Dus dit hoeft voor mij niet ieder jaar.”