Roeiend naar de voordeur: wonen op woonboot is geen pretje bij hoogwater
Het zandpad richting de woonboten is veranderd in een grote modderpoel. In het natuurgebied eromheen grazen de koeien in ondergelopen weilanden en zo zien ook de achtertuintjes van de woonbootbewoners eruit. Waar je normaal gesproken zo de deur uit stapt en vanuit het gras de dijk op loopt, zijn de boten nu omringd door water.
Even de hond uitlaten is voor Miriam nu dus een flinke beproeving. “Sinds kerst moeten we met het nodige klimwerk en roeibootjes naar de boot zien te komen. En soms zelfs door het ijskoude water heen”, vertelt Miriam gehuld in een regenpak met capuchon.
Ze woont al twaalf jaar op het water en heeft wel vaker meegemaakt dat het water zo hoog staat. Maar dat was meestal in het voorjaar of in de zomer. "We zijn het dus wel een beetje gewend. Maar nu is het veel kouder, dus dat is wel extra lastig."
"We wachten wel weer tot het gezakt is.”
Vorige week stond het water nog tot halverwege de dijk en moest Miriam roeiend naar de voordeur. Nu ligt alleen nog een gedeelte van de loopplank naar haar boot onder water. Terwijl ze balanceert op een zitje van de roeiboot, trekt ze haar schoenen en sokken uit. “Rubberlaarzen aandoen heeft geen zin, want die lopen vol. Eigenlijk moet ik zo’n visserspak aan, maar dat heb ik niet”, lacht ze.
Haar buurman en zijn twee kinderen kunnen niet eens naar buiten. Hun tuin staat tot aan de voordeur onder water. “Sinds gisteravond staat het zo hoog”, zegt de man koeltjes vanuit de deuropening. “Maar we wachten wel weer tot het gezakt is."
“Als er nood aan de man is helpen we elkaar."
De buurman aan de andere kant heeft het beter voor elkaar. Hij heeft een steiger naar zijn boot aangelegd van anderhalve meter hoog. “Ik heb er door de jaren heen voor gezorgd dat het in orde is, want ieder jaar hebben we wel een keer hoogwater”, zegt Sanchez Eekels.
Hij kijkt dan ook niet meer op van al dat water. “Ik ben aan de Maas opgegroeid. Dit zijn de voor- en nadelen die je in een woonboot hebt.” Maar als zijn buren de komende dagen nog steeds geen kant op kunnen, staat hij uiteraard voor ze klaar. “Als er nood aan de man is, helpen we elkaar. We hebben allemaal een bootje en kunnen naar elkaar toe varen als het nodig is.”
Volgende week gaat het waarschijnlijk vriezen en daar houdt Mirjam haar hart voor vast. “Dan moet je je waterleidingen ook in de gaten gaan houden”, zegt ze. “Het is echt wel een winter waarvan je denkt: wow, die mag snel afgelopen zijn."
