Zingend met een lampion in zijn hand liep Johan als klein jongetje al mee in de Driekoningenstoet in Den Bosch. “Mijn vader en twee vrienden besloten jaren geleden om die drie koningen te spelen. Want er was wel een Driekoningentocht, maar zonder koningen en kamelen”, weet Johan. “Ik ging elk jaar samen met mijn moeder en broers naar hem kijken.”

Toen zijn vader 40 jaar geleden overleed, nam Johan de rol van Melchior van hem over. “Ze hadden afgesproken dat als iemand, op z’n Bosch gezegd, de pijp uit zou gaan, dat het oudste kind het over zou nemen. Ik wist daar niks van, maar besloot het maar gewoon te doen."

Inmiddels draagt Johan al die jaren al dezelfde mantel als zijn vader. De blauwe mantel is dit jaar aan vervanging toe, maar de Bosschenaar is dat zelf nog niet. “Ik kan niet met woorden beschrijven hoe mooi het is om kinderen te zien genieten van de optocht. En ik geniet zelf stiekem ook van alle aandacht die ik die dag krijg”, zegt hij met een lach.

Maar de Bosschenaar vindt het ook belangrijk om het verhaal van Driekoningen aan kinderen, onder wie zijn eigen kleinkinderen, te vertellen. “Ik wil geen zieltjes winnen, maar het is een traditie die we moeten voortzetten”, zegt hij.

De optocht is meer dan alleen traditie. Het is een straattheater met paarden, hofdames, schattige engeltjes en de herders met hun schapen. De stoet eindigt bij de Sint-Jan, waar het verhaal wordt verteld van de Drie Wijzen die op 25 december afreisden naar Bethlehem, elk met een cadeautje voor het kindje Jezus. "Ik vind het nog belangrijker om de gedachte erachter door te vertellen van generatie op generatie. Dat je aan elkaar denkt en iets over hebt voor een ander."

In 1924 werd in Den Bosch voor het eerst een driekoningenactiviteit gehouden: een wedstrijd driekoningenzingen gevolgd een tocht door de stad met 1500 kinderen. “Zoveel doen er tegenwoordig niet meer mee hoor”, reageert Johan meteen.

Dat komt volgens hem doordat steeds minder ouders hun kinderen gelovig opvoeden. “Tot aan mijn pubertijd ging ik elke zondag met mijn ouders naar de kerk. Dat is ook niet meer van deze tijd, dus ik denk dat de populariteit van Driekoningen daarom ook flink is afgenomen."

Toch merkt Johan dat de driekoningentocht langzaam weer meer mensen aantrekt. “Alle kinderen die meedoen aan de tocht mogen voorin bij het altaar komen zitten als wij het verhaal vertellen. Dan zie ik elk jaar dat het weer drukker wordt. Inmiddels zijn er weer honderden kinderen bij”, zegt hij. Volgens Stichting Driekoningen ‘s-Hertogenbosch wordt het feest nergens in Nederland zo groots gevierd als in Den Bosch.

Toch zijn er volgens hem na honderd jaar nog steeds Bosschenaren die niet weten dat Driekoningen zo groot wordt gevierd in hun stad. “Hoe dat kan snap ik niet, maar het is tijd om daar verandering in te brengen.”

Zo trok zondag de 100e Driekoningenstoet door de straten van Den Bosch: