Het Zweedse avontuur van Erik, geboren in Helmond, begon zo'n twee jaar geleden. "Ik ben jarenlang reisleider geweest, vooral in Afrika. Tussen de lockdowns tijdens de coronaperiode, ben ik voor het eerst met de camper naar Zweden getrokken. Dat beviel mijn vrouw Annemarie en mij zo goed, dat we samen met onze twee kinderen hierheen zijn verhuisd."

En laat 'ie daar nou net expert zijn geworden op het gebied van extreme kou. "In Nederland gaf ik al ademhalingssessies en ging ik in de winter regelmatig zwemmen. Hier heb ik dat gecombineerd: ik ontvang groepjes Nederlanders die hier in een wak komen dippen."

Dat het nu ver, héél ver onder nul is, doet hem dan ook weinig. "Ik heb het eigenlijk nooit meer koud. Sterker nog: als ik een warme douche neem, vind ik dat al snel veel te heet. We gaan er hier ook heel anders mee om. De kinderen spelen in de schoolpauze bijvoorbeeld gewoon buiten en die willen echt geen muts op."

En toch snapt hij best dat koukleumen hier met lichte vrees naar de weersvoorspellingen kijken. "Ik kom nog regelmatig terug naar Nederland. Dan stap ik op Schiphol uit het vliegtuig, recht die natte kou in. Dat vind ik vaak vervelender dan hier in Zweden. Als het hier -18 is met een zonnetje, doet het lang niet zo'n pijn."

Maar hoe kunnen we er dan toch het beste van maken? "Wat ik niet aanraad, is veel alcohol drinken. Daar hebben de mensen hier in het noorden nog weleens een handje van. Wat trouwens wel kan helpen, is een gembershotje. En zoals de Zweden zeggen: er bestaat geen slecht winterweer, alleen slechte kleren. Al moet je jezelf ook niet teveel verwennen met een warme outfit, want dan kun je ook steeds minder aan."

Lees verder onder foto

De in Asten geboren Gijs van de Moosdijk is nog veel langer gewend aan de Scandinavische winters. Hij werd tijdens een buitenlandse stage twintig jaar terug verliefd op het land én een vrouw daar. En dus bleef hij hangen. Toch zijn de huidige temperaturen zelfs voor hem vrijwel uniek. "Toen ik hier arriveerde, was het toevallig ook 38 graden onder nul. Sindsdien kan ik me niet herinneren dat het zó koud is geweest."

Of dat nog gevolgen heeft voor het dagelijks leven daar? "Zeker. We staan hier rond een uur of vijf op om de auto te verwarmen. Anders kan mijn vrouw er niet mee naar haar werk. Zelf zit ik trouwens in het grondwerk, maar dat ligt nu helemaal stil. De bodem is veel te hard voor die graafmachines."

En vrijdag staat er nog een spannende expeditie op het programma. "Dan gaan we mijn zoon ophalen van het vliegveld, drie kwartier verderop. Hij komt terug van een bezoekje aan zijn opa en oma in Asten. Voor de zekerheid nemen we dan extra warme jassen mee en zorgen we dat onze telefoons volledig zijn opgeladen. Als je met pech langs de weg komt en je staat daar een half uur met -30 langs de kant, dan ben je aardig bevroren. Het is eigenlijk levensgevaarlijk."