“Hij had hier gère bij geweest”, zegt Miriam Beerends, de vriendin van Jules. “Hij had zijn schaatsen twee jaar geleden al opgeruimd, maar het bleef kriebelen om het ijs op te gaan. Hij baalde ook dat het dit najaar nog zolang warm was”, zegt ze.

Bij weinig mensen zat de liefde voor het ijs zo diep als bij Jules Broens. Zodra het kwik onder het vriespunt kwam, zorgde hij ervoor dat het basketbalveldje bij de Mariaschool in Bladel onder water werd gezet. Hij begon daar in 1980 mee op een grasveld van voetbalclub Bladella. En na 25 jaar zette hij zijn levenswerk voort bij de Mariaschool, het huidige Kindcentrum Florent.

“De gemeente gaf de vergunning, maar hij zocht zelf sponsors om een waterput aan te kunnen leggen. En voor de lampen die ’s nachts moesten branden”, vertelt Miriam. Daarna stond hij ieder jaar bij de eerste vorst te sproeien samen met Wim en Jos Beerends, de vader en oom van Miriam.

“Al was het maar voor een dag, zodra het vroor gingen ze aan de gang. Soms stonden ze daar van zeven uur ’s avonds tot zeven uur ’s ochtends.” De kou en de vermoeidheid, daar gaven ze niks om. “En het moest het liefst zo snel mogelijk, zodat ze de eerste baan van Nederland waren.”

De ijsbaan was Jules’ lust en zijn leven. “Hij praatte het liefst nergens anders over”, vertelt Miriam. “Zelfs in de zomer als het 25 graden was. Dan zaten we op de camping en was het bloedheet en dan zei hij: ‘Denkte gij dat we dit jaar ijs kunnen maken?’ Hij hield van schaatsen en vond het zo geweldig om die kinderen bezig te zien”, zegt Miriam. Daar kon hij echt van genieten.”

Zodra de ijsbaan open kon, was Jules ieder jaar weer emotioneel. Maar dat waren volgens Miriam geen tranen van geluk. “Die tranen kwamen omdat het bij de voetbalclub mis is gelopen. Door een ruzie is hij daar gestopt. Daar moest hij tijdens die interviews altijd aan terugdenken en dan werd hij emotioneel.”

Na een hartoperatie stopte Jules in 2021 als ijsmeester. Met pijn in het hart, zeker omdat er dat jaar van de gemeente geen ijsbaan mocht komen vanwege corona. Hij hoopte voor de jaren daarna nog een opvolger te vinden, maar die kwam er niet. “Dat hij moest stoppen en dat de ijsbaan zou verdwijnen deed hem zeer”, verzucht Miriam. “Dat was ook de laatste keer dat hij op de ijzers stond. Hij was bang dat hij iets zou breken en heeft toen alles opgeruimd.”

Begin december kreeg Jules te horen dat hij acute leukemie had. “Hij moest in het ziekenhuis op controle voor zijn bloed en toen ontdekten ze dat. Hij is in het ziekenhuis gebleven en heeft toen nog maar vijf dagen geleefd”, zegt Miriam verdrietig.

Jules is op 10 december 2023 overleden en is 74 jaar oud geworden.

Veel Brabanders kregen een zwak voor de emotionele Jules. In zijn laatste jaar als ijsmeester was het wel schaatsweer, maar lag er in Bladel geen ijsbaan: