De ‘sloper’ legde al fietsend in de nacht van 5 op 6 oktober tientallen kilometers af. Onderweg werd van alles en nog wat vernield. Auto's, tankstations en geldautomaten liepen forse schade op. Het duurde uren voordat hij kon worden gestopt. Na de arrestatie maakte de politie bekend dat Mohamed W. verward gedrag vertoonde.

Tijdens een verhoor ontkende hij voor de vernielingen verantwoordelijk te zijn. Bij de rechtbank in Den Bosch zei Mohamed dat hij de meeste vernielingen wel heeft gepleegd.

“Excuses aan alle gedupeerden. Ik wil de schade ook betalen, maar laat me alsjeblieft vrij”, voegde hij eraan toe. De rechter wees het verzoek af. Dit betekent dat de man tot aan de inhoudelijke behandeling, op 11 april, vast blijft zitten.

W. zag er deze woensdag niet bepaald als een sloper uit. De Nederlander met Syrische roots was sterk vermagerd en droeg een trainingspak dat enkele maten te groot leek. Dat hij er zo iel uitziet, kan een gevolg zijn van zijn gevangenschap. Volgens zijn advocaat zondert hij er zich af en eet hij er niet of nauwelijks.

Waarom zijn cliënt zich in die oktobernacht zo gedroeg, werd woensdag niet duidelijk. Daarvoor moet hij door een psycholoog worden onderzocht. Aan een eerdere diagnose weigerde de man, die tot zijn arrestatie in een opvang in Den Bosch verbleef, mee te werken. Hij wilde alleen praten met een maatschappelijk werker, die ook zijn familie bijstaat.

Mohamed: “Ik ben niet gek of psychotisch. Ik was mezelf kwijt en vraag me zelf ook af hoe dit allemaal kon gebeuren.” Volgens zijn advocaat moet het een opeenstapeling van frustratie, teleurstelling en woede zijn geweest. Een roep om hulp: "Dit was geen vandalisme." Zijn cliënt is weliswaar in ons land geboren, maar zijn uit Syrië gevluchte familie heeft de nodige oorlogsverschrikkingen meegemaakt. Dat is ook zoonlief niet in de koude kleren gaan zitten.

“Bovendien”, zo wilde de verdachte zelf nog kwijt, “ben ik vaak door mensen gepest, uitgescholden en voor de gek gehouden. Ik heb ook al eens vastgezeten. Van dit alles heb ik een trauma overgehouden. Daarom wil ik uit de gevangenis. Laat me vrij. Ik wil desnoods op straat slapen.”

De man lijkt vrijwel niemand te vertrouwen. Bij het verlaten van de rechtszaal vroeg hij de rechters en de officier van justitie hem niet uit te lachen. Hij riep ook bang te zijn dat ze hem ‘kapot willen maken.’

Vrij snel na zijn aanhouding had de politie al 85 aangiftes van vernieling ontvangen. W.’s advocaat vroeg zich af of al deze schadegevallen wel op zijn cliënt te verhalen zijn. Ook, omdat niet alles wat hem ten laste is gelegd door camerabeelden en getuigenverklaringen wordt onderbouwd.

De aangerichte schade was enorm: