Danique was in haar jeugd sportief. Ze turnde, voetbalde en tot haar 26ste deed ze aan paardensport. Ze leefde echter niet voor de sport en hield van een pilsje of vette hap. “Toen is er een omslagpunt geweest. Een collega bij de Koninklijke Landmacht was super sportief, ze inspireerde me. Ik ben gestopt met roken en ging veel aan duursport doen. Toen kwam de krachtsport, dat had mijn interesse. Daar kon ik bovendien de massa die ik al had mooi inzetten.”

Eerst deed ze aan crossfit, maar de instructeur wees Danique op gewichtheffen. “Ik wist niet precies wat het inhield, ik had een beeld van grote Duitse dames of stoere mannen. Toen ik me erin verdiepte, vond ik het interessant. De krachtsport bij vrouwen is mede door crossfit laagdrempeliger geworden. Die stoere mannen zijn er nog wel hoor, maar ik merk dat iedereen aardig en behulpzaam is.”

Gewichtheffen wordt door velen gezien als een sport waar doping wordt gebruikt. "Dat beeld klopt echt niet meer, de regels zijn streng. Je kunt iedere dag een onaangekondigde dopingtest op je dak krijgen. Ik heb als voorkeurstijd tussen 5.00 en 6.00 uur aangegeven. Je weet nooit wanneer ze langskomen, maar het is belangrijk dat je deze tijden thuis bent."

Gewichtheffen bestaat uit stoten, waarbij je in een vloeiende beweging het gewicht met gestrekte armen boven je hoofd tilt. Bij het trekken maak je een tussenstop voor de borst. Danique stoot 92 kilo en trekt 115. “Het is zwaar, maar qua kracht zit het goed. Mentaal is het pas echt pijn lijden. Je daagt jezelf continu uit om meer te tillen. Ik heb tijdens trainingen weleens een stemmetje in mijn hoofd die me aan het twijfelen brengt of ik het kan. Een sportpsychologe helpt me hoe ik daarmee om moet gaan. Ik kan het stemmetje nu negeren.”

Al vier keer is ze de beste gewichthefster van Nederland in de zwaarste categorie boven de 87 kilo. Op 20 februari maakt ze haar debuut op het EK in Bulgarije. “In onze schuur hebben we een krachthonk gebouwd waar ik bijna iedere dag 2,5 tot 3 uur train. Dat is pittig, zeker omdat ik als militair een fysiek zware baan heb en we een gezin met drie kinderen hebben. Dat heeft weleens als gevolg dat ik ’s avonds niet 100 procent kan doen wat ik wil. Ik blijf gemotiveerd omdat ik bij de beste tien van Europa wil horen.”

Dat ongezonde eten, staat dat nog weleens op tafel? “Het maakt in onze gewichtsklasse niet uit hoe zwaar je bent. Ik ga voor een gewicht waar ik me het fijnste bij voel. We eten thuis gezond en ook best wel veel, want mijn lichaam moet genoeg brandstof krijgen voor de zware trainingen. Een frietje op z’n tijd kan echt wel, al vindt mijn buik dat niet altijd fijn.”