Het idee voor de fietstocht spookte al tien jaar lang door zijn hoofd, nadat Anfred de extreme tocht in een reisblad tegenkwam. “Ik hou van fietsen en ben altijd wel een avonturier geweest”, vertelt hij. “Ik ben 61, het klokje tikt door en ik wilde toch nog wat dingen zien van de wereld.”

Anfred zegde na 44 jaar zijn baan op. Eind augustus landde hij met zijn fiets en enorme rugzak op Alaska, waar zijn tocht van start ging. Een reis die hij helemaal alleen aflegt. “Mijn vrouw wilde wel mee, maar alleen als het warm weer was", lacht hij. "We hebben van tevoren filmpjes bekeken. Toen ze zag dat het ook ijskoud en enorm zwaar kan zijn, haakte ze af.”

Anfred fietst zo’n zestig kilometer per dag. Hij houdt alles zo goedkoop mogelijk. Hij slaapt in zijn tentje of bij mensen die een slaapplek aanbieden. En hij heeft een kookstel en een pannetje bij zich om te koken. Een avontuur dat niet voor watjes is. “Je moet iedere dag fietsen, met hellingen en wind tegen”, zegt Anfred. “En het alleen zijn is zwaar.”

De grootste beproeving heeft Anfred er voor zijn gevoel al op zitten. Dat was de eerste week in het koude Alaska. “Het was er modderig en ik moest voor zeven dagen gedroogd voedsel en water meenemen”, vertelt Anfred. Zijn fiets woog daardoor veertig kilo. “Fietsen ging na verloop van tijd zelfs niet meer. Ik heb tot mijn enkels toe door de modder gelopen. Ik vroeg me toen wel even af waarom ik dit doe.”

In Canada stond hij oog in oog met een groep beren en kwam hij in temperaturen van min vijftien terecht. “Precies op dat moment kreeg ik een lekke band”, vertelt Anfred. “Ik heb die onder een afdak met verkleumde handen verwisseld.” Daarna is hij in de kou in zijn tentje gaan slapen. “Toen ik ’s ochtends wakker werd, was het water in mijn bidon bevroren.”

Dat hij zijn familie moet missen, hakt er voor Anfred wel in. Zeker op de momenten dat hij moet afzien. “Zo’n reis kost natuurlijk geld, maar heeft ook een emotioneel prijskaartje”, zegt hij. “Ik mis mijn vrouw en mijn moeder van 93 zie ik anderhalf jaar lang niet. Daar had ik van tevoren minder over nagedacht.”

Toch ziet Anfred er toch nog steeds de lol van in. “Iedere dag is een nieuw avontuur”, lacht hij. “En de vele ontmoetingen onderweg houden me op de been.” En dat is maar goed ook, want Anfred verwacht pas in maart 2025 in Ushuaia, het zuidelijkste puntje van Argentinië, aan te komen.

Op dit moment fietst hij tussen de cactussen in Mexico, waar hij over een paar dagen de 10.000 kilometer aantikt. Met zijn reis haalt hij geld op voor het Rode Kruis. De teller staat inmiddels op bijna 800 euro.

Je kunt Anfreds reis volgen via Polarsteps en zijn Instagrampagina.