Met een koffer vol medicijnen kwam hij uit Amerika terug. “Kijk, dit moet ik voor het ontbijt slikken.” Robbie Hageman laat een handjevol medicijnen zien. “Dertien pillen in de ochtend. Dan nog acht bij de lunch. Bij het avondeten nog vijf. En voor het slapen gaan negen pillen.”

Robbie zorgt vandaag voor zijn zoontje Jeüs van drie en zijn dochtertje Eva van bijna acht maanden. Ze huilt, maar zodra hij haar op de arm neemt is dat voorbij. “Ze slaapt al”, zegt hij met een glimlach. “Ik slik ook nog vloeibare medicijnen. Zo lang het goed gaat, gaat het goed. Ik voel mij fit. Er zitten heel veel vitaminen in.”

Robbie Hageman werd twee keer wereldkampioen kickboksen. Na een knock-out moest hij verplicht een hersenscan ondergaan en zo werd de tumor begin 2019 ontdekt. Hij ging onder het mes, maar de tumor kwam sneller terug dan werd gehoopt. In 2022 werd hij nog een keer aan de tumor geopereerd. Daarna was hij een deel van zijn zicht kwijt. Met beide ogen ziet hij aan de rechterkant niets. “Alleen links en rechtdoor kan ik nog kijken.”

Hageman kreeg nog een chemokuur en daarna was het klaar. Artsen kunnen in Nederland niets meer voor hem doen. “Over drie, vier jaar gaat de tumor weer groeien. Dat verwachten de artsen hier in Nederland”, zegt Robbie Hageman.

“Nog een keer opereren kan niet meer. Dan ga ik te veel verliezen. Nu is mijn zicht weggevallen. Dan tast het mijn geheugen aan. Of mijn spraak bijvoorbeeld. Dan ben ik helemaal niet meer te verstaan”, grapt hij.

Hij grijpt elke kans aan om zo lang mogelijk te leven. Elke dag zit hij in een ijsbad en gaat hij sporten. Zijn drinkwater filtert hij. Suiker of alcohol komt er bij hem niet in. Hij eet alleen vers voedsel van de boer om de hoek.

Hageman leeft zo actief mogelijk. Vaak is hij in zijn eigen sportschool te vinden. “Bijna elke dag geef ik les. En in de weekenden ga ik met de jeugd mee naar kickboksgala’s. Het gaat nog steeds goed. Tegen alle verwachtingen in, behalve die van mijzelf. Want ik heb altijd gezegd dat ik nog ga genezen.”

Maar Robbie Hageman voelt zich wel eens schuldig. Over de 208.000 euro die hij al tot nu toe heeft gekregen om zijn peperdure behandeling te betalen. De crowdfunding loopt al jaren en nog steeds zijn er acties om geld op te halen. Begin maart bijvoorbeeld, gaan kickboksers in Tilburg met elkaar sparren. De opbrengst gaat naar Robbie.

Hij piekert er wel eens over. “Ga ik uit eten? Nee, want dat vind ik krom als je tegelijk ook geld vraagt aan mensen. Ik voel mij schuldig naar die ruim 7000 mensen die geld hebben overgemaakt. Ik moet mijn gezin onderhouden, maar ik probeer ook zelf elke maand wat opzij te leggen. Dan heb ik straks een stuk minder nodig.”

Ondertussen kreeg hij een onverwacht geluid van de artsen in Nederland te horen. “De laatste keer zeiden de dokters in Nederland: ‘Ga door met waar je nu mee bezig bent. Of dat met je voeding is, of het ijsbad, het sporten of Amerika. Het is nu stabiel.”

Zijn hoop is nog ooit een pil te slikken die de hersentumor doodt. “Zo'n pil is getest op dieren. Ik had mij opgegeven om hem op mensen te testen. Maar dokters zeiden dat je geen reddingsboei moet gooien naar een schip dat niet zinkt. Bij mij is het stabiel nu. Het heeft geen zin mijn kruit nu te verschieten.”