Regelmatig lang en hard schudden, botbreuken over haar hele lijf, uren op de gang of in de schuur met een volle luier, onderdompelen in een koud bad en ook nog het gooien met het kind en het van de bank laten vallen.

Deze totaal onhoudbare situatie kwam in november 2022 aan het licht toen de baby van zes maanden ondervoed en onderkoeld in het ziekenhuis in Weert belandde. Medici zagen dat er van alles aan de hand was. Het kind was niet goed verzorgd en over het hele lijfje werden botbreuken geconstateerd, opgelopen op verschillende tijdstippen.

Zo was er een schedelbreuk, twee gebroken ribben, gebroken polsen, scheenbeen, enkels en dijbeen. Sommige breuken zijn veroorzaakt door hard schudden of verkeerd omhoog trekken (ruk- of trekkrachten), maar de grootste schade werd toegebracht door het gooien in de box. Volgens de vrouw is dat een keer gebeurd, maar zowel bij de officier van justitie als de rechters waren er twijfels of dit niet vaker is gebeurd.

Slechte jeugd
De vrouw was heel emotioneel in de rechtbank en probeerde met veel woorden haar kant van het verhaal uit te leggen. Ze gaf toe dat ze foute dingen had gedaan uit wanhoop en dat ze verkeerde keuzes heeft gemaakt.

Haar levensverhaal klonk als een slecht verhaal van begin tot eind. Van forse mishandeling en pesten in haar eigen jeugd, tot eenzaamheid, zwakbegaafdheid, stoornissen en medicatie. Ze woonde tot haar dertigste bij haar moeder die haar mishandelde. Daarna trouwde ze en raakte ze snel zwanger. Dat ging helemaal niet goed, maar hulp durfde ze niet te vragen uit angst dat haar dochter bij haar zou worden weggehaald.

De vrouw had ruzie met haar familie en had nooit vrienden. Na een verhuizing van Roosendaal naar Budel-Schoot ging het in de zomer van 2022 nog verder bergafwaarts. Ze zat alleen in een kaal huis met een baby van een paar maanden oud. Haar man werkte lange dagen en kon alleen in het weekend voor hun baby zorgen. De vrouw dronk liters Red Bull om op de been te blijven.

Ze gebruikte haar medicijnen niet goed waardoor ze nog meer met zichzelf in de knoop raakte. Ze trok het gehuil van de baby niet en wilde die vaak niet zien. Volgens de vrouw was het kindje haar aan het jennen en wilde het meisje niks van haar weten.

Steeds gekker gedrag
Dat gevoel van afwijzing leidde tot steeds gekker gedrag. De vrouw reageerde alles af op haar kind. Zo schold ze het kind uit. Het was een ‘kutkind’ en ze ‘wilde haar niet meer zien, ze zoekt het maar uit’, zo omschreef ze haar woede en frustratie in berichten.

Ze schudde het jonge kind geregeld hard door elkaar en stopte haar soms in een koud bad, omdat ze dan misschien zou stoppen met huilen. In boze berichten aan haar man verweet ze hem dat hij haar in de steek liet en dat ze er alleen voor stond. De baby kreeg te weinig eten en ondertussen was de vrouw ook al zwanger van een tweede kind.

Moederhart
In de rechtbank werd duidelijk dat de vrouw dringend hulp nodig heeft. Haar twee kinderen zitten inmiddels in hetzelfde pleeggezin. De deskundigen zijn het er over eens dat de vrouw verminderd toerekeningsvatbaar is en moet worden behandeld en tbs met voorwaarden hoort te krijgen. Als dat is afgerond, zouden verdere behandelingen moeten volgen met eventueel begeleid wonen en hulp bij dagelijkse dingen.

De vrouw weet dat ze fout zit, zo gaf ze toe. Ze had andere keuzes moeten maken, vertelde ze de rechter. Maar, ze liet ook haar moederhart spreken door te vertellen dat ze blijft hopen ooit met haar dochters en haar man herenigd te kunnen worden.

Mensen in witte jassen
Dat scenario leek maandag heel ver weg. Daarvoor is er te veel gebeurd en is de kans op herhaling veel te groot. Haar oudste dochter is bang voor mensen die op haar moeder lijken en ook voor mensen met witte jassen. Haar jongste dochter is in gevangenschap geboren en moest ze een uur na de bevalling afstaan. De jongste ziet ze een keer per maand, de oudste alleen op foto’s.

Ze heeft al bijna een jaar geen contact met haar man, die mogelijk ook nog wordt vervolgd voor alle gebeurtenissen. Volgens de officier van justitie wist hij van de mishandelingen, maar heeft hij nooit ingegrepen.

Gedwongen behandeling
De officier van justitie wil ook dat de vrouw een tbs-behandeling krijgt, maar dan een gedwongen behandeling. Volgens haar vraagt behandeling erg veel van de vrouw en wordt het een lange, moeilijke weg. Ook eiste ze een celstraf van vijf jaar.

De advocaat van de vrouw vond deze eis veel te hoog en voorbijgaan aan het advies van de deskundigen. Ze bepleitte dat de vrouw zelf ook slachtoffer is en dringend moet worden geholpen.

De rechtbank doet op 13 maart uitspraak in deze zaak.