Dromen van een beter leven maar eindigen op straat, gelukkig is er hulp
De tienduizenden arbeidsmigranten in Brabant zijn cruciaal voor onze economie. Toch worden ze behandeld als tweederangs burger. Journalist Zoran Bogdanovic neemt een kijkje bij Stichting Broodnodig, die dakloze arbeidsmigranten helpt.
Zietek geeft een oudere Roemeense man een knuffel, “See you next time, bye bye!” en draait zich om. “Mensen komen naar Nederland met dromen van een beter leven. Heb je geluk, dan krijg je ook een fijne baan. Maar heb je pech, dan deel je een slaapzaal met zeven anderen. Of je belandt op straat.”
Wie op straat belandt, kan rekenen op hulp van Broodnodig. In de tuin staan tafels met brood, fruit en groente en kant-en-klare maaltijden. Op een andere tafel liggen kleren, schoenen en wat speelgoed. De mensen die binnenlopen, sjouwen hun hele bezit mee: volle boodschappentassen met kleren, een rugzak waar een föhn uitsteekt en een enkele winkelwagen vol met persoonlijke spullen.
Verdrietige verhalen
Jaren terug werkte Zietek bij een distributiecentrum via uitzendbureau E&A. Bij een bedrijfsongeluk liep hij een knieblessure op. Kort daarna liep zijn contract af en zou hij ook zelf dakloos worden, maar gelukkig kreeg hij hulp van een advocaat. Hij kreeg een poos doorbetaald en regelde in de tussentijd een nieuw onderkomen.
Sinds een paar jaar werkt hij als vrijwilliger bij Broodnodig. “We ondersteunen mensen niet alleen met spullen en voedsel. Ook helpen we mensen hun cv op te stellen zodat ze een nieuwe baan kunnen vinden. Als iemand weer op zijn eigen benen kan staan, voelt dat ook voor ons als een overwinning. Er komen hier zoveel mensen met verdrietige verhalen. Niet iedereen kan zich even goed redden als hij of zij op straat belandt in een vreemd land. Dakloos zijn betekent dat alcohol, drugs en criminaliteit verleidelijk kunnen worden.”
'Als honing aan je benen'
De Roemeense man die Zietek een knuffel gaf, noemt het een oneindige cirkel: “Stelen, drank, drugs… Als je daarin terecht komt als dakloze, kleeft de verslaving als honing aan je benen. Vooral als je in een vreemd land bent. Je blijft plakken aan de straat.”
Deze theorie lijkt te kloppen. Zoran sprak voor deze verhalen met meer dan dertig dakloze arbeidsmigranten. De meerderheid zei dat ze overleven met het rapen en inleveren van blikjes en flesjes. Een handvol steelt en leeft ook al langer op straat. Sommigen zeiden dat ze in de winters in de verwarmde gangen in Tilburgse flatgebouwen slapen.
Lunchpakketten
“Deze mensen hebben vaak te maken met erg ingewikkelde problemen”, zegt Hülya Özdemir, de coördinator van Stichting Broodnodig. Als pleegdochter van de Tilburgse pater Gerrit Poels zet zij het levenswerk van haar vader door: mensen in nood helpen. Vijf jaar geleden begon ze met zo’n tien lunchpakketten per dag voor dakloze arbeidsmigranten. Inmiddels zijn dat er vijftig.
“Je ziet vaak mensen die naast hun verslaving ook andere mentale problemen hebben. Als iemand op straat belandt, kan diegene daardoor ook gaan stelen of drugs gebruiken. Je kunt die mensen niet altijd bereiken, ook al zitten ze recht voor je, snap je?”
Hoofd boven water
Özdemir is teleurgesteld in de overheid. Teleurgesteld dat er voor deze mensen geen voorzieningen zijn waar ze bij aan kunnen kloppen. “De Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) is er voor maatschappelijke zorg, maar zelfs voor Nederlanders is het moeilijk om goede hulp te krijgen. En arbeidsmigranten vallen al helemaal buiten de boot. Wij helpen ze hier in ieder geval om het hoofd boven water te houden.”
Broodnodig deelt niet alleen eten en kleding uit, maar helpt arbeidsmigranten ook bij het schrijven van een cv en adviseert bij het vinden van nieuw werk. Ook Zietek, die nog steeds sukkelt met zijn knie, hoopt een passende baan te vinden. Özdemir: “Hij is een schat van een mens. Hij heeft de afgelopen jaren veel betekend voor deze groep mensen. We proberen ook voor hem iets te regelen.”
OOK HET LEZEN WAARD:
