Wie de grootste hit van Jan Biggel kent, kan deze woorden meezingen: Ons moeder zeej nog, doe dat nou nie, maar ik dee het toch. De tekst past bij Antoine Hendriks, alleen moeten we het woord 'moeder' vervangen door 'vader'. "Ik ben geboren met een liefde voor windhondrennen. Mijn vader heeft de voormalige hondenrenbaan in Oss opgericht en is twee keer Nederlands kampioen geworden."

"Hij raadde me af om zelf een greyhound te nemen. Toen ik twaalf jaar werd, leek me dat echter het mooiste verjaardagscadeau. Toen is mijn vader overstag gegaan.”

In al die jaren heeft Antoine greyhounds in huis gehad. Momenteel zijn dat er drie. Een jonkie van vier maanden oud, de 10-jarige Ricco die vroeger derde van de wereld was en Jerry Lee, de huidige Nederlands kampioen. “Soms heb je dieren die de top halen, soms zijn ze minder talentvol. Bij ons zijn ze allemaal geliefd. Thuis zijn het de allerleukste dieren die je je kunt wensen. Ze zijn lief voor mensen en liggen vaak heerlijk te luieren. Maar als we met ze naar buiten gaan, dan komt de power eruit.”

Zo'n drie uur per dag trekken Antoine en zijn vrouw Karin erop uit om met de honden te gaan wandelen. “Regelmatig gaan we naar de renbaan of een losloopgebied, maar meestal trekken we de bossen in. De honden kunnen lekker hun energie kwijt, anders kwijnen ze weg. Het is bijna dierenmishandeling als je ze niet de kans geeft om buiten te rennen of aan de riem mee te nemen.”

Met diverse honden sleepte Antoine al vijf Nederlandse en een Europese titel in de wacht. Met Jerry Lee (rennaam Son of a gun) en mogelijk de jongste greyhound in huis hoopt hij de prijzenkast uit te kunnen breiden. “Je hebt renbanen van 280, 350 of 475 meter waar de honden achter een kunsthaas aanrennen. Jerry Lee kan alles, een allrounder. Het is schitterend om aan wedstrijden mee te doen. De honden genieten en het is een fijne wereld waarin mensen elkaar dingen gunnen.”

Windhondrennen heeft internationaal gezien geen goede naam. De dieren worden in diverse landen gebruikt voor de jacht. “Stropen is verboden en daar zijn wij absoluut niet mee bezig. Helaas hebben veel mensen een verkeerd beeld van de dieren en van ons. Het is pure hobby, we verdienen er geen enkele euro mee. Als we gaan lopen, kijken we eerst of we nergens wild zien. En als de honden rennen, lopen ze heel gefocust van persoon naar persoon.”

In bijvoorbeeld Spanje worden veel greyhounds afgemaakt als ze niet snel genoeg meer zijn. “Dat is verschrikkelijk. Bij ons voelen de honden als onze kinderen. Op alle vlakken willen we dat ze een perfect leven hebben en er optimaal uitzien. We zijn niet alleen hun baasje, maar tevens maatje, dokter en psycholoog.”