Samen met Jos Marcelissen (68) ging Omroep Brabant op 'molsafari'. De kamelen, pelikanen en pinguïns werden voor even genegeerd., want er moesten molshopen geteld worden. De jaarlijkse mollentelling wordt georganiseerd door De Zoogdiervereniging, waar Jos vrijwilliger is. "Afgelopen jaar organiseerden we De Nacht van de Vleermuis in het park en dit keer gaan we op zoek naar mollen."

Als een ware Freek Vonk leidt Jos ons van de ene naar de andere molshoop. "Hier zie je een mollenrit. Dat is een tunneltje waarmee mollen van de ene kant naar de andere kant gaan, meestal op zoek naar een partner." De tunnel steekt als een minuscuul 'dijkje' boven de aarde uit. "Als je er met een vinger inprikt zie je hoe dicht ze aan het oppervlak zitten. Maar 1 centimeter en je zit in de tunnel."

Maar waarom is het nou zo belangrijk om mollen - of eigenlijk de molshopen - te tellen? "We willen in de gaten houden of de stand ongeveer gelijk blijft", vertelt Jos. "De hoeveelheid mollen geeft eigenlijk een indicatie van de kwaliteit van de bodem. Die mollen eten allerlei bodemleven, zoals rupsen en wormen. Als ergens weinig mollen zijn, zegt dat waarschijnlijk iets over de kwaliteit van leven in de bodem." In dat geval kan de bodem vervuild zijn of uitgedroogd zijn.

Bij elke molshoop stopt Jos even om de speciale app op zijn telefoon te openen. "Ik tel eigenlijk alleen de groepjes hopen. Die voer ik in, zodat we uiteindelijk een stippenkaart krijgen met daarin een overzicht van waar mollen zijn."

Aan het eind van de ochtend staat de teller van Jos op negentien groepjes molshopen. Is dat niet heel weinig? "Klopt. Het hoge water speelt daarin een rol. Er is weinig ruimte voor de mol. Mollen kunnen prima zwemmen, maar ze houden niet van watertrappelen. Dus als hun gangen helemaal onder water staan, zoeken ze andere stukken op die wat droger zijn."