Hij moet er nog steeds om lachen. Een paar weken geleden kreeg Michael onverwacht een telefoontje van een onbekende vrouw. "Ze vroeg me wat ik het mooiste aan schaatsen vond. Ik zei, Jutta Leerdam, maar verder niets. Ze vroeg waarom doe je dan mee aan het NK klunen?" zo vertelt hij in het radioprogramma De Zuidtribune van Omroep Brabant.

Hij bleek ingeschreven te zijn voor het NK klunen in Sneek. Er waren 2000 inschrijvingen, maar met 120 anderen werd hij ingeloot. "Ik vraag me nog steeds af hoe ik opgegeven ben. Misschien heb ik het zelf gedaan toen ik bij het Bredaas klunen een biertje op had of misschien hebben vrienden het gedaan."

Hoe dan ook, zeker toen het klunen in Sneek op carnavalszondag bleek te vallen, was Michael niet van plan te gaan. "Maar toen verscheen een week daarvoor opeens een artikel in de lokale krant. Toen wist iedereen het en moest ik wel."

Carnavalssjaal
Hij pakte zijn schaatsen en joggingsbroek uit de kast en met oranje-rode carnavalssjaal reisde Michael samen met zijn vriendin (als toeschouwer) af naar Sneek. "We moesten 170 meter sprinten op schoenen, daarna bij een bankje de schaatsen aandoen en dan 100 meter op schaatsen lopen, onder meer over een bruggetje. Ik zat gelukkig eerst in een groepje dat ook niet geoefend had."

Er waren zes voorrondes. Wonder boven wonder kwam Michael in de finale terecht. "Daar zat ik met allemaal kluners die maanden getraind hadden. Die konden het echt." Heel wat anders dan hij, zo is te zien op beelden. Als een soort waggelende eend loopt hij op de schaatsen, terwijl hij zich soms vasthoudt aan een hek of bruggetje. "Dat ziet er echt niet uit", geeft hij zelf toe. "Je denkt, wat komt daar om de hoek strompelen."

Volgend jaar weer? "Zeker niet. Al helemaal niet als het weer met carnaval is. Dit was echt eenmalig", lacht hij.