Al op 17-jarige leeftijd werd Janna met het estafetteteam Europees kampioen op de 4x200 meter vrije slag en sinds kort is ze op de 4x100 meter zelfs de beste van de wereld. Iets wat ze absoluut niet had verwacht. Het was dan ook wel even wennen aan alle aandacht: van de media, zoals interviews met buitenlandse journalisten, maar ook de vele reacties op social media.

“Ik merk op straat dat mensen me herkennen en om een handtekening vragen. Daar moest ik even aan wennen, want zo bijzonder voel ik mezelf niet. Maar die waardering is natuurlijk hartstikke leuk.”

En zo staat Janna ineens in het middelpunt van de belangstelling. Iets waar ze vroeger als verlegen meisje niet echt van hield. Als boerendochter groeide ze op in een plaatsje in Groningen. En al op jonge leeftijd bleek ze een talentvol zwemmer te zijn. Om het maximale eruit te halen verhuisde ze van Niekerk naar Eindhoven. De stad van het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion.

Nogal een stap, maar het ging best goed en al snel had ze het prima naar haar zijn op de etage waar ze woont met andere zwemmers. Zelfs het Brabants pikt ze al een beetje op. "Zo zeg ik al best wel vaak ‘kei’ in een zin. Maar uitspraken als ‘ik ben aangereden’ of ‘ik ben afgewerkt’ klinken niet best, haha.”

Doordeweeks is ze iedere dag te vinden in het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion. Ze traint er zo’n dertig à veertig uur per week om vervolgens in het weekend terug te gaan naar haar ouders, naar de boerderij. Om het zwemmen ook even los te kunnen laten. "De hele tijd 'aan staan’ werkt niet bij mij. Een keertje shoppen, naar de bioscoop of uit eten zorgt voor de juiste balans.”

Een uitlaatklep is ook haar opleiding tot apothekersassistent aan het Summa College. De lessen volgt ze online, maar op woensdagmiddag loopt ze stage bij een apotheek. Na haar zwemcarrière wil ze zeker verder in dit vak en misschien wel doorgroeien tot apotheker.

Voor nu is haar grootste doel zich te plaatsten voor de Olympische Spelen in Parijs deze zomer. "Daar droomde ik als meisje al van. Als het ticket voor Parijs binnen is, komen mijn vader en moeder me aanmoedigen." En juist dat laatste is haar heel veel waard. Het leven en werk op de boerderij gaat immers altijd door. Haar ouders kunnen daarom eigenlijk nooit bij grote wedstrijden komen kijken. Des te mooier dus voor Janna wanneer zij in Parijs wel van de partij kunnen zijn.