En dus zouden alle aanwezigen op de banenmarkt voor vrachtwagenchauffeurs meteen een baan kunnen hebben. Maar ook al zijn er veel vacatures: chauffeur word je niet zomaar. Een pittige theorietest en soms een eigen investering van tweeduizend euro zijn nodig om opgeleid te worden. “Hoewel sommige werkgevers dat bedrag kwijtschelden als je drie jaar in dienst blijft”, wordt de potentiële chauffeurs voorgehouden.

Fabienne ziet een leven op de weg in ieder geval wel zitten. De muren van het magazijn waar ze nu werkt, komen een beetje op haar af. Haar vader is ook vrachtwagenchauffeur. “Hij heeft een aantal jaar geleden zijn rijbewijs gehaald en is er echt heel blij mee”, zegt Fabienne. “Het geeft een enorm vrij gevoel. Het is leuk om op de weg te zitten en allerlei klanten te hebben.”

Ook de transportbedrijven vertellen dit verhaal graag op de banenmarkt, georganiseerd door het Sectorinstituut Transport en Logistiek. De vrijheid, de zelfstandigheid, de mooie plekjes waar je rijdt en de gezellige klanten. De steeds betere cao’s en arbeidsvoorwaarden. De mogelijkheid tot papadag en parttime werken. Maar waarom zijn er in Nederland zevenduizend vacatures als het zo’n droombaan is?

Imago, denkt Bas Verhulst van transportbedrijf Stef. “Vroeger was fulltime werken bijvoorbeeld de norm. Maar tegenwoordig moet er ook papadag zijn en moeten de kinderen van school gehaald worden. Als je daar als werkgever niet in meegaat, staat je auto stil.” Voor de provincie Brabant funest, want er zitten maar liefst negenhonderd transportbedrijven.

Verhulst vind dat de werkgevers die nu naarstig op zoek zijn naar chauffeurs het tekort dus ook een beetje aan zichzelf te danken hebben. “Vroeger werd er bijvoorbeeld gezegd, we willen alleen ervaren chauffeurs, want anders was het gevaar op schade te groot. Daar is wel op teruggekomen.”

En nu kan het volgens Pim Hoefnagels van Sanders Fritom dus wel, de overstap van kantoorbaan naar vrachtwagenchauffeur. Zijn bedrijf is op zoek naar zo’n tien tot vijftien chauffeurs. “We zijn veel flexibeler geworden. Twee of drie dagen werken, is bij de meeste werkgevers mogelijk. En je kunt een OTT krijgen. Dat staat voor Op Tijd Thuis. Als je een etentje hebt bijvoorbeeld, zorgt de planning ervoor dat jij dat gaat halen.”

Ook staan werkgevers te trappelen om de chauffeurs te helpen bij de opleiding, 85 procent van de kosten daarvan wordt vergoed. Je kunt vervolgens vrij snel op de vrachtwagen zitten. Dat ging bij vrachtwagenchauffeur Melissa in ieder geval zo. “Het is ook een vrouwenberoep”, vertelt ze. “Vroeger waren de auto’s zonder stuurbekrachtiging en moest je handmatig lossen. Maar tegenwoordig is dat niet meer zo. Er zijn elektrische pompwagens zodat je geen zware pallets hoeft te tillen.”

Fabienne hoeft haar familie niet te overtuigen. Maar bij Melissa liep dat anders. Ze had eigenlijk een opleiding tot architect gevolgd. “Ik vond het saai. Ging aan vrachtwagens bouwen bij DAF en werd er verliefd op. Ik werd wel aangekeken. Mensen vroegen, weet je dat wel zeker? Mijn antwoord was, ik doe het gewoon.” Volgens Bas Verhulst hoort hij regelmatig van nieuwe chauffeurs dat ze de droom altijd al hadden, maar dat het van huis uit niet mocht.

Maar er zijn niet alleen mooie verhalen. In de file staan, in de regen lossen, een uur moeten wachten omdat er nog drie wachtenden voor je zijn, de drukte met fietsers in de stad. Het kan Fabienne uit Valkenswaard voorlopig niets schelen. Zij is na het proefritje in een lesvrachtwagen helemaal verkocht.