Martijn van Empel (82) uit Baarn heeft Frits Philips in een ver verleden nog regelmatig ontmoet. "Zijn zoon Frits jr. was een studievriend. We studeerden samen rechten. In die tijd ben ik een aantal keren op de Wielewaal in Eindhoven geweest. Daar heb ik de oude Frits ontmoet. De jonge Frits en ik zijn gelijktijdig afgestudeerd. Bij het diner mocht ik naast de grote Frits zitten. Voor een biograaf is het fijn als je een persoonlijke indruk hebt."

Van Empel kreeg van de familie persoonlijke verhalen, correspondentie en andere informatie voor de biografie. Kort voor de dood Warner (2022), zoon van Frits, had Van Empel nog een ontroerend gesprek over zijn vader. "Dat was waardevol."

De mens achter Frits Philips. Daar draait het om in de biografie. Frits staat bekend als iemand voor wie persoonlijke contacten heel erg belangrijk zijn. "Het was een charmante en belangstellende man. Daarnaast had hij wel de verantwoordelijkheid over een concern dat ook nog eens zijn achternaam droeg. Hij had net zoveel op met medewerkers aan de draaibank als met mensen die het hadden gemaakt bij Philips. Dat was voor hem vanzelfsprekend. Hij was aardig voor anderen en wilde zelf ook aardig gevonden worden."

Frits Philips was geen harde zakenman. "In oorlogstijd zat de top van Philips in Amerika. Frits moest het bedrijf draaiende houden in Eindhoven. Hij was helemaal in zijn element. Het ging meer over mensen en minder over de centen." Tijdens de oorlog kregen alle Philips-werknemers een warme maaltijd, de zogeheten Philiprak.

In de jaren negentig ontving Frits Philips de Yad Vashem-medaille vanwege het door hem in de Tweede Wereldoorlog opgezette Philips-commando in kamp Vught. Daar werden Joodse medewerkers lang ontzien voor deportatie. Uiteindelijk is een aantal van hen in Auschwitz nog voor de poorten van de hel gered.

Hij vond zichzelf maar een eenvoudige Eindhovense man. "Directeuren van Philipsvestigingen in het buitenland moesten Nederlands spreken. Kwade tongen beweerden dat meneer Frits dan zijn grappen en moppen in het Nederlands kon vertellen. Dan hoefde hij ze niet te vertalen." Een lekker potje tennis betekende voor meneer Frits winnen. "Hij had zijn eigen idee over of een bal nu uit of in was."

Zijn liefde voor PSV is bekend. Frits had een vaste plaats op de tribune in het Philips-stadion. Niet in een skybox, maar gewoon in het publiek. "Bij de viering van zijn zoveelste verjaardag speelde PSV een thuiswedstrijd. Kijkend op zijn horloge kondigde Frits aan naar PSV te gaan." Daarbij liet hij zijn verjaardagsgasten en de opgetrommelde Philips-harmonie verbaasd achter.

Volgens auteur Martijn van Empel was er maar één belangrijke zaak die meneer Frits diep heeft geraakt. "De verhuizing van het hoofdkantoor van Philips van Eindhoven naar Amsterdam. Dat maakte hem heel erg verdrietig. Een foute beslissing. Hij hoopte dat de belangrijke technische tak van Philips wel achter zou blijven in Eindhoven."