Kim (34) had darmkanker: 'Ik ga toch niet wakker worden met een stoma?'
Kim ging begin vorig jaar met één klacht naar de huisarts. “Ik had bloed bij de ontlasting. Dat was alles. Ik was hartstikke fit en gezond. Ik was aan het trainen voor de marathon.”
Ze was te jong om darmkanker te hebben, zo werd gedacht. Tien jaar geleden begon het bevolkingsonderzoek darmkanker en dat richt zich op mensen van 55 tot 75 jaar. Bij Kim moest het bloed in haar ontlasting iets anders zijn. “Ze komen dan met een scheurtje of obstipatie. Allemaal dingen die je zelf ook kunt bedenken. Ik werd eerst naar huis gestuurd met crèmepjes en zalfjes. Zakjes voor de ontlasting.”
Na negen maanden was Kim het beu. “Mijn vader heeft acht jaar geleden ook darmkanker gehad. Er werd met mij wel gesproken over darmkanker, maar er werd niet op doorgegaan. Terwijl de klachten wel steeds erger werden. Uiteindelijk duurt het zo lang dat je denkt dat het niet meer goed kan zijn.”
Ze werd doorverwezen. En in oktober vorig jaar kreeg ze de diagnose endeldarmkanker. “Dat was onwerkelijk. Ik heb heel lang te horen gekregen dat ik te jong was om darmkanker te hebben. Het duurde even voor het indaalde en het besef er was.”
"De bestraling en de chemo hebben er best wel ingehakt. Ik kon niets meer zelf."
Daarna volgde een behandeling met een operatie, bestraling en chemotabletten. De kans was aanwezig dat Kim een stoma zou krijgen. “Dat was meteen mijn grootste nachtmerrie. Toen ik de operatie inging, vroeg ik: ‘Ik ga toch niet wakker worden met een stoma?’ Al snap ik wel dat mensen er hartstikke blij mee zijn als dat de enige optie is.” Een stoma hoefde Kim uiteindelijk niet.
De behandelingen hebben het leven van Kim totaal ontregeld. “De bestraling en de chemo hebben er best wel ingehakt. Mijn werk lag stil. Ik heb een eigen zaak. Binnen het gezin ook. Heel veel ritjes naar school kon ik niet doen. Wedstrijden van mijn zoontje heb ik gemist. Mijn ouders hebben heel veel opgevangen. Ik heb daar na de operatie ook maanden in huis gezeten omdat ik helemaal niets meer zelf kon.”
"Wat gebeurt er met mijn jonge gezin?"
Elk jaar overlijden vierduizend Nederlanders aan darmkanker. “Na mijn traject moest ik daaraan denken. Ik heb zoiets ernstigs gehad dat ik eraan dood kon gaan. Wat als ik wegval? Wat gebeurt er met mijn jonge gezin? Mijn zoontje is te jong om alleen achter te blijven. Dat is vaak door mijn hoofd geschoten.”
Kim heeft nog wel een tip voor jonge mensen, mochten ze klachten hebben. “Ga naar de dokter. Laat je vooral niet wegsturen. Zorg dat het gecheckt wordt. Beter wordt het gecheckt en is er niks aan de hand, dan dat je erbij komt te zitten zoals ik erbij heb gezeten.”
Darmkanker is een van de meest voorkomende vormen van kanker. In het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven is een expertisecentrum voor darmkanker. Elk jaar worden hier 250 patiënten behandeld, vanuit heel Nederland. Opvallend is dat ze steeds vaker jongere patiënten zien. Ieder jaar zijn er 12.000 nieuwe patiënten in Nederland. Tien procent daarvan is onder de 50 jaar. In Eindhoven gebruiken ze een nieuwe behandeltechniek die kan voorkomen dat mensen een stoma krijgen. In de video bij dit artikel wordt hierover meer uitgelegd.
De behandeling onderging Kim in het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. Chirurg Johanne Bloemen ziet daar steeds vaker jonge patiënten. “Het gaat dan om twintig-, dertig- en veertigplussers. Deze groep is natuurlijk heel erg jong. Staan nog midden in het leven. Het is heel ingrijpend om dan darmkanker te krijgen.”
“Waar het precies aan ligt dat iemand darmkanker krijgt, weten we niet. Het zijn een aantal factoren die het veroorzaken, zoals de leefstijl. Denk aan obesitas en diabetes. Ook zijn er genetische factoren. Mensen die families hebben waar darmkanker veel in voorkomt. In de hele wereld wordt er veel onderzoek gedaan.”
Terug naar Kim: ze is deze maand onderzocht en maandag kreeg ze bijzonder goed nieuws: “De behandeling is aangeslagen. Ik ben schoon."
