In een natuurgebied aan de rand van Hasselt houden Willy en Jamy even pauze. De kat ligt aan een lijntje in het gras. "Het gaat wel goed, af en toe wat moeite om een camping of een supermarkt te vinden en soms wat pijn in de voeten, maar voor de rest gaat het hartstikke goed." Vertelt Willy.

De keuze om zijn kat mee te nemen is voor Willy heel logisch: "Ik kan haar gewoon niet thuis laten, dat lijkt mij logisch. Ik ben maanden van huis en Jamy vindt het al niet goed als ik een weekendje weg ben van huis." Een kat is een eigenzinnig dier. Dus als Willy even stilstaat springt Jamy meteen van de rugzak af, om even lekker in het gras te gaan liggen.

Een wandelaar met een kat op zijn rugzak, dat trekt heel veel bekijks: "Ja teveel bekijks, ik moet echt door blijven lopen, anders sta ik heel de dag te buurten. Ik krijg alleen maar positieve reacties. Iedereen vindt het leuk, dan zeggen ze: dit heb ik nog nooit gezien! En dan zeg ik, hoezo hebben jullie nog nooit iemand zien lopen? Maar dan bedoelen ze natuurlijk de kat."

Willy en Jamy moeten wel even wennen aan alle aandacht en publiciteit, maar geleidelijk went het. Dat het zwaar is kan Willy niet ontkennen. "Het is echt een soldaten training. Ik ben gewend om veel te lopen, maar backpacker, met een rugzak en een kat erop, dat heb ik niet getraind en is best zwaar."

Hij gaat ervan uit dat ze samen Nice in Frankrijk gaan halen, maar durft zijn hand er niet voor in het vuur te steken. "Er kan altijd iets gebeuren met mij of met Jamy. En als Jamy aangeeft dat het genoeg is geweest, dan stop ik. Maar voorlopig is het enige obstakel dat er weinig supermarkten op de route liggen."

De reden om te gaan wandelen is dat Willy tijdens corona zijn eigen zaak verloor en dat hij even geen toekomst meer voor zichzelf ziet in Nederland: "Ik had zoiets van ik moet een keer wat voor mijzelf gaan doen in de plaats van altijd voor andere mensen. Ik dacht wat vind ik leuk? En het mag ook niet teveel kosten, want ik ben ook bijna al mijn geld verloren tijdens corona. Dus ik dacht, dan ga ik lekkere lopen, op mijn gemakske en neem ik Jamy mee."

Een toekomst in Nederland ziet Willy op dit moment niet meer zitten voor zichzelf: "Wellicht kom ik wel iets leuks tegen. Een knappe boerin die een mooie boerderij heeft, die ik alleen een beetje moet onderhouden en zo. Ik sta overal voor open, ik denk niet dat het gebeurt, maar ik sta voor alles open."

Als Willy de knappe boerin niet tegen het lijf loopt, dan is hij in september in Nice. In die mondaine badplaats heeft hij weinig te zoeken, denkt hij. "Ik laat het thuisfront uitzoeken hoe ik het beste terug kan komen, maar ik denk zelf aan de trein."