“Ouderen of eenzame mensen zijn hier welkom. Ik wil een soort huiskamer voor ze zijn. Dat gevoel van ‘senang’ zijn, je blij voelen, dat wil ik overbrengen. Vroeger had je in een buurt cafeetjes waar mensen elkaar konden ontmoeten, maar daarvan zijn er veel gesloten. Hier moeten mensen zich weer thuis voelen, als een vis in het water", aldus de Bredase chef.

Hoewel gasten vanuit heel Nederland naar Breda afreizen voor zijn authentiek Moluks-Indonesische specialiteiten, kent het restaurant aan de Teteringsedijk weinig opsmuk. “Het eten voert hier de boventoon. Vandaar dat we laagdrempelig zijn. Soms zit hier een directeur naast een jochie in een joggingbroek een sateetje te eten. Mooi toch?”

Chesron is een selfmade chef. Hij leerde het vak door te kijken, te proeven en veel te doen. Zijn authentieke Moluks-Indonesische gerechten zijn gebaseerd op recepten uit zijn familie. “Ik ben hier vlakbij begonnen in het Molukse buurthuis Toma met het koken van traditionele gerechtjes. Dat werd een steeds groter succes. Ik werkte toen nog op kantoor maar ik vond koken veel leuker. Uiteindelijk heb ik de stap gezet en ben ik voor mijzelf begonnen.”

Volgens Chesron is het ondernemerschap in de Molukse cultuur niet zo vanzelfsprekend. “Bij de oudere generatie is er van oudsher sprake van een soort gedienstigheid. Gelukkig is dat onder jongeren snel aan het veranderen, in de muziek, sport en de commercie. Ik zou mijzelf niet zo snel een rolmodel willen noemen maar wanneer ik anderen heb geïnspireerd dan doet dat zeker wat met mij.”

De tekst '#watjegeeftkrijgjeterug' op de rug van het kokshemd van Chesron is in dit verband veelzeggend. Zelf blijft hij er bescheiden onder: "Ik steek nog niet zo makkelijk mijn hoofd boven het maaiveld."

In een grote pan is Chesron ondertussen bezig met de bereiding van zijn vermaarde rendang. Alle culinaire hoogstandjes bereidt hij vers zonder toevoegingen. "Ik heb ook geen magnetrons in de keuken", lacht hij. Over zijn favoriete gerecht hoeft de chef niet lang na te denken. “Ikan colo colo, dat is gebakken makreel met een sojadipsaus. Heel erg lekker.”

Naast lekker koken en gasten bij elkaar brengen, heeft Chesron nog één grote droom. “Ik heb van mijn ouders geleerd dat je altijd je hart moet volgen, ik wil de Moluks-Indonesische keuken verder op de kaart zetten. Het liefst met een eigen kookboek.”

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

Molukse wijk is geen vrijstaat meer, maar een hechte Bredase gemeenschap

Jonge Molukkers strijden voor eigen staat, maar niet om er te wonen

Oom Piet knipt en plakt honderden Molukse vlaggen en iedereen wil ze hebben