Joost schrijft eerbetoon aan MH17-slachtoffer 'Meneer Bart'
“Dit is het boek dat ik moest schrijven”, begint Joost in een leeg lokaal op zijn basisschool De Wingerd in Roosendaal. Hij vervolgt: “MH17 is één van de grootste rampen in onze geschiedenis. 17 juli 2014 is de datum waarop een abrupt einde kwam aan de toekomstdromen van bijna driehonderd mensen.”
“Bart en zijn vriendin Astrid wilden een huis kopen en een gezin stichten. Ik had dezelfde plannen die wel zijn uitgekomen. Het feit dat Bart en alle andere slachtoffers dit nooit is gegeven, is voor mij reden om hun verhaal door te geven. Veel kinderen van nu hebben nog nooit over de MH17-ramp gehoord.”
Tien jaar geleden waren Bart en Joost collega’s op basisschool De klimroos in Roosendaal. Beiden gingen ook buiten de school vriendschappelijk met elkaar om. “Na een teamuitje bleven we vaak hangen in de stad en we zaten met elkaar in een carnavalsgroepje. Bart was een echt gezelligheidsdier maar tegelijkertijd ook bescheiden. Hij had een grote passie voor toneel en musicals en hij was daarom overal graag gezien.”
“Ik vond het mooi dat de zus van Bart haar broer herkende in de beschrijving.”
Het verhaal van meneer Bart wordt in het boek verteld door de ogen van fictieve leerlingen uit zijn laatste klas. De avonturen die de kinderen uit groep acht met elkaar beleven, zijn verzonnen. Alleen de bijzondere manier waarop meneer Bart met eindeloos geduld zijn onrustige klas bij de les weet te houden, is op werkelijkheid gebaseerd. “Ik vond het mooi om van de zus van Bart te horen dat ze haar broer in de beschrijving herkende”, vertelt Joost.
Wat de schrijver juist niet in het boek beschrijft, is het moment waarop het vliegtuig in het luchtruim boven de Oekraïne wordt neergehaald door een raket. "Niemand weet wat voor drama zich daar precies heeft afgespeeld. Vandaar de blanco pagina in het boek zodat lezers dit voor zichzelf kunnen invullen."
Voor de auteur uit Halsteren is ‘Meneer Bart’ zijn derde kinderboek. “Ik heb het van tevoren laten lezen door een groepje kinderen. Je merkt dat het verhaal echt bij ze binnenkomt. Ze vinden het heftig maar niet te heftig. Ik las een recensie waarin werd geschreven dat kinderen in groep acht wél huilen. Dat vond ik een groot compliment.”
"Er zit een stukje meneer Bart in mij.”
Uitgerekend dit schooljaar geeft Joost voor het eerst les aan groep acht. Voordat zijn leerlingen de klas binnenkomen na de middagpauze, wil hij nog één ding kwijt: “Ik denk nog vaak aan Bart. Ik weet nog dat ik mij zat te vergapen aan de gepassioneerde manier waarop hij de eindmusical in elkaar zette. Daarbij heeft hij mij zeker geïnspireerd. Er zit een stukje meneer Bart in mij.”
