Na een lange schooldag ploffen Caitlynn en Luca niet neer op de bank, maar helpen ze met allerlei huishoudelijke taken. Ze koken, wassen, poetsen, doen boodschappen en laten de hond uit, maar ze helpen ook met de zorg voor hun moeder.

Zo moet de rolstoel van Tamara in en uit de bus worden gehaald, moet er voor eten en drinken gezorgd worden en heeft ze hulp nodig bij het wassen van haar haren en bij het aantrekken van haar kleren.

Op een dag zijn Caitlynn en Luca zo'n drie tot vier uur bezig met de zorg voor hun moeder. "Huiswerk maken en leren moet dan ook nog gebeuren", zegt Caitlynn. "Het is soms vermoeiend, maar na een tijdje raak je eraan gewend."

Sporten of afspreken met vrienden moet daarom vaak in de weekenden, maar gelukkig houden zij daar rekening mee. "Soms vragen vrienden of ik wil gamen, maar dan wachten ze een half uur zodat ik eerst mijn moeder kan helpen", vertelt Luca.

Ook zijn zus kan door haar vriendinnen af en toe een normale puber zijn. "Soms gaan we een dagje weg, zodat ik een dagje rust heb." Toch vindt ze het geen enkele moeite om voor haar moeder te zorgen. "Ik ben sinds mijn tiende mantelzorger, maar ik heb nooit gedacht: dit wil ik niet. Hoe vaker ik kan helpen, hoe beter ik me voel."

Voor Luca, die zo'n zeven jaar mantelzorger van zijn moeder is, lijkt het ook de normaalste zaak van de wereld. "Soms heb ik geen zin, maar dan heb je geen keuze. Je kan mama niet aan haar lot overlaten."

Door de Week van de jonge mantelzorger, die zaterdag start, wordt voor de broer en zus duidelijk dat het bijzonder is wat zij voor hun moeder doen. Zonder de zorg van haar kinderen zou Tamara namelijk weinig kunnen. De bindweefselaandoening, Ehlers-Danlos syndromen (EDS), zorgt ervoor dat haar spieren snel overbelast zijn en ze snel vermoeid raakt.

"Aan de ene kant is het heel mooi en lief wat mijn kinderen voor mij doen. Aan de andere kant vind ik het heel moeilijk en zwaar dat ik mijn kinderen moet belasten met taken die ik als ouder zou moeten doen", zegt Tamara.

Daarom heeft ze vaak gesprekken met de gemeente en zorginstanties over extra hulp. "We moeten ervoor waken dat ze niet te veel belast worden, waardoor ze niet meer kunnen focussen op school, sociale contacten en sporten. Dat doen ze nu al minder, maar dat moet niet helemaal verdwijnen."

De hulp van de kinderen is door de jaren heen steeds meer noodzaak geworden. "Het is er bij ons ingeslopen dat de kinderen meer doen. Door de bezuinigen in de zorg waardoor er gekort werd op hulp, kwam ik bijna de deur niet meer uit."

Door de mantelzorg van de kinderen kan hun moeder meer doen. "Zo kan mama dingen doen die leuker zijn dan de klusjes die wij ook kunnen", vertelt Caitlynn. Bijvoorbeeld het uitlaten van de hond, wat ze graag met z'n drietjes doen.