Kevin moet huilen van beelden Gaza, daarom slaapt hij al weken bij uni
De tentjes van de actievoerders, zo’n dertig in totaal, staan op een grasveldje midden op het universiteitsterrein. Aan een houten tafel zitten zes studenten. Op de tafel ligt de Palestijnse vlag. Het is het eind van de ochtend en rustig. “Je moet natuurlijk een keer douchen”, legt Kevin uit. “In de avond zijn hier zo’n dertig man.”
Een grote tent met blauw zeil dient als gezamenlijke ruimte. Geen overbodige luxe in weken waarin het veel regent. Kevin: “We eten samen, lezen boeken en studeren. We hebben zelfs karaoke gedaan.”
“Ik ben een persoon van kleur, onderdrukking zit in mijn leven.”
Het sniffen tussen het praten door verraadt een verkoudheid. Twee weken in de tent in de regen is Kevin niet in de koude kleren gaan zitten. Toch is hij vastbesloten door te gaan met zijn actie. “Ik ben heel politiek actief. Ik ben een persoon van kleur, dus onderdrukking zit in mijn leven”, legt hij uit.
De oorlog in Gaza grijpt hem aan. “Als iemands stem wordt gesmoord door bommen, geweld en onderdrukking, dan moet je opstaan. Als er 36.000 mensen sterven in zeven maanden, kun je niet meer zwijgen, dan moet je opstaan”, zegt hij met trillende handen.
Toch gaat het leven voor de meeste studenten op de universiteit gewoon door. Onderweg naar hun college of tentamen lopen ze langs de tentjes. Ik vind het wel goed dat ze hun stem laten horen”, zegt Marinde. Een jongen die passeert is laconieker. “Mij maakt het allemaal niet uit. Iedereen moet lekker doen waar-ie zich goed bij voelt.” Een ander: “Ik heb er niet veel mee.” En of het zin heeft? “Ik denk het niet, maar leuk dat ze het proberen.”
“Het doet toch pijn als je dode baby’s en kinderen ziet?”
De onverschillige houding van medestudenten doet Kevin pijn: “Het maakt me heel verdrietig dat het bij sommige mensen echt niet leeft. Het doet toch pijn als je dode baby’s en dode kinderen ziet?”
Op het spandoek bij de tentjes staan de eisen van de studenten. Ze willen dat alle banden met Israëlische universiteiten worden gepubliceerd en daarna worden verbroken. Kevin: “Want elke band met een Israëlische universiteit is een foute band. Ze hebben altijd contacten met het leger. En ze doen mee met de onderdrukking van de Palestijnen.”
Na een gesprek vorige week tussen de actievoerders en het bestuur van de universiteit, heeft de universiteit meer transparantie beloofd over de banden met Israëlische universiteiten. Maar Kevin gelooft het niet: “Een naar onderbuikgevoel hebben we, want we missen informatie. Daarom blijven we.”
Bovendien willen Kevin en zijn mede-actievoerders méér dan transparantie: “De banden met Israël moeten verbroken worden. Want dan raakt Israël geïsoleerd. Net als met Zuid-Afrika vroeger: dat werkt echt. De mensen daar gaan dan nadenken en zich tegen de regering keren.”
De actievoerders willen opnieuw in overleg met het College van Bestuur van de universiteit. Ze overwegen donderdag het kantoor van rector magnificus Wim van de Donk te bezetten.