Arnie is een technische jongen, in het dagelijks leven legt hij telefoonsystemen aan. Daarnaast is hij groot fan van de Efteling en dat zie je ook wel als je bij hem binnenstapt. Overal hangen Efteling-posters. In de kast staan boeken over de Efteling en ook de dubbel-LP met muziek uit het park ontbreekt niet. Maar dé blikvanger in de woonkamer is de halve meter grote beweegbare pop van Pardoes.

De liefde voor de Efteling ontstond, uiteraard, toen hij kind was. Toch was hij niet meteen dol op de beweegbare poppen: “Toen ik vier was, was ik bang voor Hugo van den Loonsche Duynen, van de Villa Volta. Ik was héél blij toen er een keer een storing was.”

Maar al snel raakte hij gefascineerd: “Vooral de heks van de Indische Waterlelies vind ik mooi. Zoveel details, je ziet de glinstering in de ogen. Als kind droomde ik ervan: wat zou het gaaf zijn die pop gewoon op m’n slaapkamer te hebben.”

Tijdens de coronapandemie kwam Arnie in contact met een technicus van Disney. Van hem kocht hij een beweegbare pop. “Ik zat ermee te spelen en vond het zo leuk dat ik er zelf een wilde maken.”

In een van de Efteling-winkels kocht hij het kostuum van Pardoes en daarna ging hij aan de slag. Een flinke uitdaging, maanden werkte hij eraan. Arnie wijst naar het masker: “De laatste keer dat ik geschilderd heb, was op de kleuterschool. Maar ik ben ervoor gegaan.”

Arnie schuift het gordijn achter Pardoes opzij en de techniek wordt zichtbaar. Op een laptop staan de programma’s waarmee hij de pop in beweging brengt. “Nou vink ik de power aan op de motortjes”, legt hij uit terwijl hij in verschillende vensters aan het werk is.

Niet veel later start de muziek van Symbolica en Pardoes komt in actie. Het gezicht beweegt mee met het verhaal en de armen ook. Met zijn toverstok legt de pop accenten. Trots beziet Arnie zijn creatie. “Vooral die armbeweging vind ik mooi, als hij zwaait met zijn staf. In de echte Symbolica mag hij van mij wel iets enthousiaster zwaaien. Dat enthousiasme heeft de mijne wel.”

Stiekem droomt Arnie er wel van. Dat iemand in het attractiepark de beelden van zijn Pardoes ziet en dat ze hem een baan aanbieden: “Dat zou wel heel gaaf zijn, dat is mijn kinderdroom.” Maar hij droomt meteen verder: “Het liefst zou ik van mijn huis één grote attractie maken. Hoe gaaf zou het zijn om een bewegingssensor te hebben zodat, als je de kamer binnenloopt, Pardoes zegt: ‘Hé hallo allemaal!’”

Hier zie je hoe Arnie zij eigen Pardoes maakte: