IJsberen, dat is de voornaamste bezigheid van de pauw. Het onverwachte bezoek stond ineens op het dak van het gezin in Bakel. "Na vier dagen zijn we haar maar gaan voeren, want het beestje moet blijven leven." En kennelijk heeft ze het naar haar zin, want ze komt er nauwelijks meer vanaf.

"Het is heel gezellig. We zijn dikke maatjes. We hebben wat te zien", glundert Jacqueline. Toch is het maar de vraag of de buren ook zo blij zijn. "Om vijf uur 's ochtends begint het concert. Dat kan zomaar een half uur duren", lacht Niek, die het zelf geen enkel probleem vindt.

De dierenambulance, de gemeente, sociale media en pauwen-kenners uit de buurt: het stel heeft alle experts opgetrommeld. Maar niemand kon hen helpen. Ook was het beestje niet van iemand uit de buurt. "We hebben inmiddels iemand die haar wil hebben. Alleen vangen blijkt nog niet zo gemakkelijk."

"Die vliegt wel weer weg", dacht het echtpaar. Na vier weken lijkt de gast een blijvertje. Brokjes, sla: alles wordt geprobeerd. Niek heeft een heuse val gebouwd. "Kijk, dan trek ik aan dit touwtje", laat hij zien. Een wit doek valt naar beneden. "Op YouTube gezien en nagebouwd", lacht hij, zo trots als een pauw. "We zijn geen professionele pauwen-vangers."

De opvallende vogel wandelt steeds op het dak voor het keukenraam. "Ze denkt door de spiegeling dat ze heel veel vriendjes heeft", vertelt Niek. De vogel is dan ook vanuit de woonkamer en de keuken constant te zien. Het ritmische loopje van de vogel over het platte dak is zowel rustgevend als zenuwslopend.

Klagen doen de twee niet. Jacqueline: "We vinden het heel leuk voor even. Straks wordt het hier op het dak te warm voor het beestje." Niek vult aan: "Ze schijt heel het dak onder. Als ze straks weg is, dan moeten we alles schoonmaken." Toch zijn de twee behoorlijk gehecht aan 'hun' opvallende dak-bewoner. "We gaan haar nog missen als ze weg is."