Een opmerkelijke oproep door de officier van justitie aan de man in het beklaagdenbankje. "Ik hoop dat u zich nog bedenkt en in uw laatste woord alsnog de waarheid vertelt." Maar die oproep is tevergeefs. Ook als H. aan het einde van de rechtszaak als laatste het woord krijgt, vertelt hij niks meer over wat hij met zijn zoontje heeft gedaan.

Uit onderzoek is gebleken dat er grof geweld is gebruikt tegen de baby, die botbreuken en hersenletsel opliep en enkele dagen later in het kinderziekenhuis in Rotterdam bezweek aan zijn verwondingen. Finn H. blijft bij zijn lezing dat hij het kindje gewoon wakker wilde schudden en niets fout heeft gedaan.

Eerder richtten nabestaanden van de baby zich tijdens hun spreekrecht rechtstreeks tot de jonge vader. Met maar één prangende vraag: vertel ons de waarheid. De broer van de moeder van de omgekomen baby kijkt de verdachte strak aan als hij zegt: "Finn kijk naar mij, vertel ons alsjeblieft de waarheid!" Maar de verdachte geeft geen krimp. Hij is weliswaar even emotioneel, maar geeft geen antwoord.

Echt aangrijpend wordt het als de moeder het woord richt tot haar ex-vriend. "Wat een mooie tijd had moeten zijn veranderde in een nachtmerrie. Met de zwangerschapshormonen nog in mijn lijf moest ik alweer afscheid nemen en waarom? Niet omdat hij ziek was, maar omdat jij besloten had om hem zijn leventje te ontnemen. Wanneer ga je eindelijk vertellen wat er met mijn jongetje is gebeurd. Jij bent de enige die mij het antwoord kan geven. Ik vraag me vaak af, kun jij jezelf nog ooit in de spiegel aankijken."

De moeder begrijpt niet dat Finn H. blijft ontkennen. Ze zegt dat H. vijf weken na de dood van de baby tegen haar heeft gezegd dat hij het gedaan heeft: "De grond zakte onder mij weg", zegt de moeder: "Hoe kon je vijf weken lang zwijgen. Vijf weken lang heb jij mijn verdriet gezien en rondgelopen met dit geheim." De verdachte verklaarde eerder voor de rechtbank dat hij dat zei omdat hij in paniek was.

Dan wordt het de moeder teveel en komen er tranen: "Hoe ik mijn jongetje heb zien liggen in het ziekenhuis, staat voor altijd op mijn netvlies. Toen Livio in het ziekenhuis was aangekomen, was hij niet meer de Livio zoals ik hem kende. Een prachtige baby met een kuiltje in zijn kin en zijn donkerbruine ogen die je vol liefde aankeken, Livio was Livio niet meer. Je hebt me alles ontnomen Finn, alles!"

De verdachte, die een rustige indruk maakte en zachtjes sprak, geeft ook na het emotionele verhaal van de moeder geen krimp. Al rollen er wel even wat tranen over zijn wangen, het antwoord blijft hij schuldig. Voor de nabestaanden is het zwijgen van de verdachte een bittere pil.

Volgens persvoorlichter Cobine van der Louw van het openbaar ministerie is de houding van de verdachte niet in zijn voordeel bij de strafeis. Negen jaar cel hoorde hij tegen zich eisen. En Van der Louw zegt ook dat justitie wil dat H. begeleiding krijgt als hij weer vrijkomt. Omdat hij nog jong genoeg is om weer kinderen te krijgen, zou hij opnieuw een gevaar kunnen zijn.

"De straf kan nooit hoog genoeg zijn", zegt de opa van Livio na afloop van de bewogen rechtszaak. Of de waarheid nog ooit boven water komt over de dood van baby Livio, dat blijft ongewis.

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

Eis: 9 jaar cel tegen Finn H. voor doodschudden 7 weken oude baby Livio

Vader van doodgeschudde baby Livio voor de rechter, emoties lopen hoog op