Het is voor Zoë en haar vader Manuel een bijzondere middag. Zoë mocht samen met andere leerlingen van het Varendonck College meedenken over het ontwerp van het veteranenmonument dat deze dag wordt onthuld. Vlak voordat het doek van het monument wordt gehaald, draagt Zoë een gedicht voor aan het publiek.

“Mijn vader, een echte veteraan. Een echte held op missies naar Bosnië en Afghanistan. Met een heleboel geweld. Met moed en kracht op uitzending naar een ander land. Grenzen verlegd voor vrijheid aan de andere kant”, begint ze. “Ik ben trots op jou papa. Trots op alles wat je hebt gedaan voor onze families, ons land. Soms met een lach en soms met een traan.”

Na het ontroerende gedicht van Zoë, wordt het monument onthuld. Het is een anjerperkje dat bestaat uit vier stalen ringen met het veteranenlogo aan de voorkant. In de bovenste ring staat ‘Koninklijke Luchtmacht’ gegraveerd. Op de ringen eronder staan ‘Koninklijke Marechaussee’, ‘Koninklijke Marine’ en ‘Koninklijke Landmacht.

Als veteraan vindt Manuel het een eer dat er nu zo’n monument staat in het dorp. “Dit monument is heel waardevol. Het staat voor erkenning. Iets uitspreken is leuk, maar nu staat er echt iets.” Ook de gedachte achter het monument vindt hij mooi. “De vier ringen zijn gebaseerd op de vier krijgsmachtonderdelen. Van groot naar klein op basis van het aantal personeelsleden.”

Zoë en Manuel kijken elkaar trots aan als het monument is onthuld. Zoë weet nog dat haar vader soms voor lange tijd weg moest toen zijzelf nog klein was. “Ik kreeg niet heel bewust mee dat hij naar een oorlogsgebied ging, maar ik merkte het weleens aan hem.” Dat komt onder andere doordat Manuel een posttraumatische stressstoornis (PTSS) heeft opgelopen. Dat is volgens Manuel dan ook de keerzijde van zijn werk. “Toch zou ik het zo weer doen”, zegt hij.

Bij de onthulling is ook Fransjesca van Grimbergen van de Veteranenstichting Asten aanwezig. Het is volgens haar belangrijk dat er een plek in het dorp is waar mensen kunnen stilstaan bij de Asterse veteranen. “Ik hoef niet de hele dag erkenning voor het feit dat ik veteraan ben, maar het is wel een cadeautje. Het voelt alsof we in het zonnetje worden gezet”, vertelt ze.

Voor Fransjesca is het ook belangrijk om te benadrukken dat niet elke veteraan een oude man is of last heeft van een posttraumatische stressstoornis. “Het beeld van veteranen is dat het oude mannen zijn die meevochten tijdens de Tweede Wereldoorlog”, zegt ze. “We hebben heel veel jonge veteranen en ze hebben lang niet allemaal PTSS. Er is veel veranderd in de loop der jaren.”