Een echte voorkeur heeft Osman niet. "Ik win altijd. Een van de twee staat sowieso in de halve finale." De wedstrijd staat voor Osman dan ook in het teken van verbinding. "In onze straat hebben we zestien voordeuren. Ik heb mijn buren uitgenodigd om samen naar de wedstrijd te kijken. Mijn tv zet ik in de voortuin. En dan wordt het genieten, hoe het ook afloopt."

Çifçi zat afgelopen dinsdag op de schopstoel. Uitgerekend die avond was er een raadsvergadering gepland. "Ik ben na afloop naar de Draak voor het station gegaan om de overwinningen van Nederland en Turkije te vieren. In mijn auto had ik een Nederlandse en Turkse vlag meegenomen. Ik had het volste vertrouwen dat we beide zouden winnen. Ik heb alle twee de vlaggen omgedaan. Dat vonden mensen leuk. Nederland won, Turkije ook. Dat hebben we met veel getoeter gevierd."

Het is een veel gestelde vraag aan Osman: voor wie ben je nu? "Ik ga samen met de buren van de wedstrijd genieten. We zien wel welke kant het op gaat."

Osman brengt de komende dagen in ieder geval een bezoek aan een kleermaker. "Ik heb twee trainingspakken: een Turkse en een Nederlandse. Ik laat er een gecombineerd trainingspak van maken: half Turks, half Nederlands. In dat pak kijk ik naar de wedstrijd. Een van de twee landen gaat door naar de halve finale. Nederland is favoriet en Turkije is zeer strijdbaar. We gaan het zien."