Paul is met zijn gezin op vakantie als op 17 juli 2014 vlucht MH17 boven Oost-Oekraïne uit de lucht wordt geschoten. Alle 298 inzittenden, onder wie ook de vijf familieleden van Paul, komen om. "Donderdag 17 juli veranderde van zonnige vakantiedag in de dag die de allerdonkerste periode inluidde. Alles werd die dag anders, alles", vertelt hij in de documentaire.

Zijn moeder had net het leven weer een beetje opgepakt nadat eerder haar man, de vader van Paul, was overleden. "In 2014 had mijn zus het plan gesmeed om samen met mijn moeder op vakantie te gaan. Simoontje heeft haar toen mee op sleeptouw genomen. Dat was natuurlijk een fantastisch vooruitzicht. Maar goed.. het was een dramatisch einde."

Alle familieleden van Paul waren er in een klap niet meer en Paul ging door een diep dal. "Normaal ben je gewoon verankerd, maar ik zweefde. Fysiek kon ik natuurlijk wel mijn pasjes zetten. Maar als je geen doel hebt, dan ben je er alleen maar en dwaal je van links naar rechts en omhoog en omlaag."

Het verlies van zijn twee nog jonge neefjes van zeven en drie jaar heeft hem het meeste pijn gedaan. "Ik ben een vader, ik ben een echtgenoot, maar ik ben ook nog een oom. Dat is ook een rol waar ik me prettig bij voel."

Hij was dol op zijn neefjes Quint en Pijke. "Als mijn moeder op ze moest passen, reed ik regelmatig naar Oosterhout om even met ze te spelen, te knuffelen en te kroelen."

Gelukkig kreeg hij, zoals hij het zelf noemt, nog 'een soort tweede kans'. "Een geluk bij een ongeluk is dat mijn schoonzusje ook twee prachtige jongens heeft. Ik vertroetel ze extra, waarschijnlijk ter compensatie van het gemis van Quint en Pijke. Het is mooi om ze te zien opgroeien. Maar ik vraag me dan wel eens af: hoe zouden Quint en Pijke nu geweest zijn? Ze zijn gestorven toen ze 3,5 en 7 jaar waren."

Samen met zijn vrouw Joyce en zoon Levi probeert hij er weer bovenop te komen. "Ik heb het geluk dat ik een zoon heb. Ik noem kinderen altijd 'nieuw leven'. Omdat hij er was en omdat ik wist dat ik er voor hem moest zijn, heeft dat me op de been gehouden."

Ook zijn vrienden waren de afgelopen tien jaar goud waard voor hem. "Zij zijn dat dekentje op het harde beton. Hun waarde en aanwezigheid is enorm.. Kijk, die vrienden heb ik nog wél."

Paul was heel bang dat hij na verloop van tijd zijn omgekomen familie zou vergeten. “Tien jaar vervaagt de herinneringen. Maar omdat ik ze niet wil vergeten, wil ik ook niet dat anderen ze vergeten. Wat het mij heeft gedaan in die tien jaar en waar ik nu sta? Still Alive, weet je. Ik ben er nog wél."

DIT WIL JE OOK LEZEN:

DNA-expert Lex identificeerde slachtoffers MH17 en leeft nog altijd mee met de nabestaanden: "De gevolgen zijn zo heftig, dat houdt ook nooit meer op."

Bergingsleider Hans uit Eindhoven bracht bijna alle slachtoffers van de MH17 thuis