Iris en Sanne zijn mantelzorgers mét een baan: 'Werk is een uitje'

7 juli om 16:30 • Aangepast 16 juli om 02:02
nl
Iris en Sanne uit Helmond waren druk aan het werk bij hun werkgever toen het noodlot toesloeg. Het kleine zoontje van Sanne had twee levertransplantaties nodig. De man van Iris kreeg de diagnose Parkinson. Van de ene op de andere dag werden ze mantelzorger. Ze hebben allebei hun baan weten te houden, dankzij een begripvolle werkgever. "Het kan een win-winsituatie zijn."
Profielfoto van Alice van der Plas
Geschreven door

Het is niet voor alle mantelzorgers weggelegd, het behouden van je baan nadat je kind, partner of ouder chronisch ziek wordt. Veel mantelzorgers worden gedwongen om te stoppen. Werkgevers steken regelmatig nog de kop in het zand als het om mantelzorgers gaat. Iets wat Iris en Sanne betreuren. "De groep mantelzorgers wordt alleen maar groter. Een werkgever kan zich met goed mantelzorgbeleid juist profileren", zegt Iris.

Iris en Sanne waren door hun mantelzorgtaken niet in staat om altijd te komen werken. Maar hun werkgever heeft er ook veel voor terug gekregen. "Ik zie mijn werk nu echt als een uitje", zegt Sanne. "Omdat ik veel begrip krijg, ben ik ook genegen om extra dingen te doen. Voor wat, hoort wat, denk ik dan. Ik voel me nu meer betrokken bij mijn werk."

"Je bent er de hele dag door mee bezig."

Iris en Sanne werken parttime en hebben het geluk dat ze hun werk flexibel kunnen indelen. "Mijn werkgever kan veel vrijheid bieden. Ik ben baas over mijn eigen agenda", zegt Sanne. "Maar als ik voor de klas had gestaan of in de zorg had gewerkt, had dit natuurlijk niet gekund."

Bijna een jaar was Sanne met haar zoontje in het ziekenhuis. "Met zakken medicijnen kwamen we thuis en we hadden nog geen idee hoe we het moesten doen. Je bent er de hele dag ]mee bezig. Tot diep in de nacht soms."

Iris zit inmiddels voorlopig in rustiger vaarwater, nadat haar man na een behandeling weer opleefde. "Depressie hoort bij Parkinson. Ik had ineens een andere partner. Hij had geen overzicht meer en werd heel afhankelijk. Eerst was er ongeloof, toen een stukje rouw. Iemand was weg, het was een soort levend verlies."

"Als je begrip krijgt, stap je niet zomaar over naar andere baan."

In het eerste jaar stond Iris in de overlevingsstand. "Ik was me elke dag aan het afvragen hoe ik dit allemaal moest doen. Ik voelde me snel overvraagd. Mails beantwoorden ging nog, maar als ik dan bijvoorbeeld een beleidsstuk moest opstellen, werd het lastig. Het tweede jaar ging beter. Het went. Werk geeft me nu erg veel afleiding. Ik begin het steeds leuker te vinden. Als je begrip krijgt, stap je ook niet zomaar over naar een andere baan. Je wordt er heel loyaal van."

Extra werk doen, loyaal zijn, dolblij om naar het werk te kunnen. Het zijn dingen waar een werkgever een voordeel mee kan halen. En dus hebben Iris en Sanne een boodschap voor werkgevers die nog niet zo goed aan mantelzorgbeleid durven te denken. "Als je een starre werkgever hebt, gaat een mantelzorger zich over de kop werken. Mantelzorgers werken vaak door totdat ze erbij neervallen. Je krijgt dan een ziekmelding. Dat is helemaal geen win-winsituatie."

Om de privacy van de familie van Iris en Sanne te beschermen, zijn hun namen gefingeerd.

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!