De komende weken voor Parijs gaat hij niet meer volle bak, maar tijdens trainingen en straks op de Spelen haalt hij weer alles uit zijn machtige lichaam. “Ik train al jaren om maximaal te kunnen leveren. Hoe dat voelt? Je spreekt al je spieren aan, een niet getraind mens kan nog niet in de buurt komen van dat gevoel.”

“Er zijn trainingen dat ik de grens opzoek en de rest van de dag met hoofdpijn thuis zit. De nacht heb ik nog een hogere hartslag. Het is een aanslag op je lichaam. Tegenwoordig kan ik er met mijn ervaring beter mee omgaan dan vroeger.”

Het eerste wat hij doet na een race is door blijven fietsen. “Je ziet me na de finish met een lach op mijn gezicht en juichen, maar dat komt door de adrenaline. Direct daarna moet ik weer op de fiets om te blijven trappen. Na zo’n vijf à tien minuten trekt de heftigste pijn dan weg.”

Zijn cv is indrukwekkend met twee Olympische titels, dertien wereldtitels en twaalf Europese titels. Veel trainingsuren maakt hij op de baan, maar zijn gespierde benen krijgen ook aandacht in de gym. “Gewichtheffers op de fiets zijn we niet. Krachttraining is een ondersteuning voor ons. Ik zit zelf twee keer per week in het krachthonk, er zijn veel sporters die dat vaker doen.”

Het krachtmens duwt met 1 been 440 kilo vooruit, met twee 800 kilo. “Ik doe al jaren aan krachttraining, ieder jaar ga ik met stapjes omhoog. Op de fiets is voor mij ook krachttraining, ik blaas mijn benen helemaal op. Het is niet zo dat ik bezig ben om zo’n dik mogelijk benen te krijgen. Ik wil gewoon heel hard fietsen en dan komen die dikke benen vanzelf.”

Bij fietsen op een normale fiets moet de Brabander overigens goed opletten. “Daar moet ik in ieder geval geen sprints mee gaan doen. Een jaar of acht terug wilde ik eens aanzetten, maar toen klapte ik de fiets dubbel”, zegt hij lachend.

Zijn machtige bovenbenen zijn volgens hem gedeeltelijk aanleg. “Ik besef dat ze uit verhouding zijn in vergelijking met mijn smallere bovenlichaam. Mijn vader heeft nog dikkere kuiten, hij stapt nog regelmatig op de fiets. Overigens was ik op mijn zestiende toen ik naar Papendal verhuisde sterker dan teamgenoten die al een aantal jaar trainden.”

Voor zijn herstel pakt hij veel rust. “Een bakje koffie drinken is voor mij ontspanning, maar ook op Netflix of YouTube. Ik kan als ik wil de hele dag met fietsen bezig zijn, ook tijdens grote toernooien. Maar ik kies die momenten liever uit.”

Harrie is heel serieus met voeding bezig. “Als ik klaar ben op de baan, probeer ik gelijk te gaan eten. Dan is dat zo snel mogelijk verteerd voor als ik weer moet gaan rijden. Wat ik graag eet of drink? Veel eiwitshakes, maar ook witte rijst met jam. Ik ben echt niet de enige."