“We hebben hierover afspraken gemaakt met de camping. Uiteindelijk moet iedereen vertrekken maar we gaan niet met de botte bijl handhaven. Voor mensen die bekend zijn bij de GGD of een dossier hebben bij de gemeente hebben wij een zorgplicht. Maar ook voor de overige bewoners zullen we dit traject zorgvuldig doorlopen”, verzekert wethouder René Lazeroms van de gemeente Rucphen.

De gemeente wil het gebied van de camping in de toekomst gebruiken voor woningbouw en natuur. Daarvoor heeft Rucphen vorig jaar al een voorkeursrecht gevestigd op de camping. Dat betekent dat de eigenaar bij verkoop de grond eerst moest aanbieden aan de gemeente. Voor de ontwikkeling van het gebied heeft de gemeente eerder ook een naastgelegen boerenbedrijf aangekocht.

LEES OOK: 'Steekpartij en wapens maken van de Witte Plas nog geen horrorcamping'

Camping de Witte Plas had de laatste jaren regelmatig te maken met controles van gezamenlijke overheidsinstanties. Er werd onder meer gecontroleerd op permanente bewoning, openstaande boetes en het misbruik van buitenlandse kentekens. In een aantal caravans verbleven arbeidsmigranten in slechte leefomstandigheden.

Voor een bewoonster die ruim zeventien jaar op de camping woonde, was eind vorig jaar de maat vol. De vrouw, die anoniem wil blijven, besloot te verhuizen naar een andere plek. “In de beginjaren zei ik altijd dat ik er nooit meer weg zou gaan. Maar het ging de laatste jaren hard achteruit. Het zwembad werd niet meer verwarmd, de kantine bleef dicht en er was nauwelijks onderhoud. Je schaamde je dood wanneer er familie langskwam. Het is een Roemeens dorp geworden.”

Toch gaat de vergelijking met Fort Oranje niet op zeiden bewoners destijds tegen Omroep Brabant. “Kijk, dat er te veel arbeidsmigranten in een caravan zitten is niet in orde. Maar om nou te zeggen dat het hier Fort Oranje is, vind ik wat veel gezegd. Ik heb goede buren. We gaan goed met elkaar om en we helpen elkaar”, zei bewoonster Marianne van Es een paar jaar terug.

Illegale bewoning
Bewoners mochten niet langer dan drie maanden aaneengesloten op de camping verblijven. Toch werd permanente bewoning jarenlang gedoogd. In een poging om hieraan een einde te maken, besloot de gemeente hiervoor de eigenaar verantwoordelijk te houden. Maar de rechter floot de gemeente terug omdat dit voor de eigenaar onbegonnen werk zou zijn. Een hoger beroep in deze zaak bij de Raad van State is nu ingetrokken.

Vrijdag zijn alle bewoners in een brief geïnformeerd over de sluiting van de camping.