Jasmijn weet het echt niet. Het is haar de afgelopen dagen tientallen keren gevraagd, 'voor wie ben je nou echt?'. "Het is een compleet gespleten gevoel. Het is als kiezen tussen je vaderland en moederland. Dat is niet te doen. Ik merk wel dat ik recalcitrant wordt als iemand uitgesproken zegt welk land gaat winnen. Dan ben ik automatisch voor de ander. Dat is meer een eerste reactie dan een overtuiging."

Ze heeft er ook nog niet over nagedacht of ze uitbundig gaat juichen als Nederland scoort. "Het is een maffe dag. Ik had sowieso nooit gedacht bij een wedstrijd van Nederland te zitten. We hadden kaarten voor de kwartfinale gekocht en verwachtte landen als Oostenrijk en Portugal. Nederland zou tweede worden dacht iedereen vooraf en ik ook. Ik wist niet wat me overkwam toen ik me realiseerde dat we kaarten voor Nederland in huis hadden."

De vader van Jasmijn zit in elk geval op de juiste plek. Hij is de enige compleet overtuigde Turkije-supporter. De twee zussen zijn verdeeld. "Mijn moeder is voor Nederland." Jasmijn durft vooraf wel een voorspelling te doen. "Het wordt 2-2 in de extra speeltijd en daarna worden het penalty's. Voor mij is het hoe dan ook feest. Of ik de volgende dag opsta met toch een kleine kater merk ik dan wel weer."