De ochtend na de wedstrijd Nederland-Turkije heeft Jasmijn geen stem meer, voelt haar keel als schuurpapier en doet haar hele lichaam pijn. "Maar het was het allemaal waard', blikt ze terug. "Ik denk dat dit voor ons als gezin een hoogtepunt was om dit samen zo intens te beleven."

LEES OOK: Jasmijn kan niet kiezen tussen Nederland en Turkije

Jasmijn en haar zus konden voor de wedstrijd niet kiezen voor welk land ze waren. De twee zussen hadden zich daarom in zowel oranje als rood uitgedost en zo stonden ze dan ook tussen alle andere volledig rode Turkse supporters in Berlijn. Alleen haar ouders hadden een uitgesproken voorkeur. Vader was voor Turkije, moeder voor Nederland.

Trots op Turkije
"Toch", zo bekent Jasmijn, "voelde ik een enorme trots toen Turkije dat eerste doelpunt scoorde. Het was ook fantastisch om tussen al die euforische fans van Turkije te staan. Dit hadden ze toch maar even geflikt." Toen Nederland vervolgens de gelijkmaker scoorde, kon Jasmijn zich toch niet inhouden. "Ik moest enorm gillen en was, samen met mijn zus, de enige die opsprong. Ons vak was toen behoorlijk stil, dus we vielen wel op, maar we kregen geen negatieve reacties."

Bij het tweede doelpunt waardoor Nederland op voorsprong kwam, reageerde Jasmijn behoedzamer. "Ik keek eerst naar mijn vader, maar toen ik zag dat hij ook blij keek, juichte ik mee met de oranje overkant. Toen het eindsignaal klonk voelde Jasmijn wel wat jaloezie. "Wat had ik graag tussen al die Oranjefans gestaan die massaal van links naar rechts gingen."

Geen tweestrijd meer
Woensdag speelt Oranje in de halve finale van het EK-voetbal tegen Engeland. Of ze nu blij is dat ze van de interne tweestrijd verlost is, komt een aarzelend antwoord. "We hebben ook jaren in Engeland gewoond, dus ik voel ook veel sympathie voor hen." Maar dan met een ferme overtuiging: "Natuurlijk ben ik voor Nederland. Wij zijn veel beter."