Dat er geen remmen op de fietsen zitten, vindt Hetty niet onveilig. “Als je zo hard gaat en dan remt op een baan, weet ik niet hoe het afloopt. Na de streep moet je gewoon opletten en als je moet uitwijken, stuur je eromheen. Vallen is een risico tijdens baanwielrennen. Zo viel ik vorig jaar tijdens een wedstrijd op mijn hoofd en was ik even out. Naast een lichte hersenschudding had ik ook een geblesseerde schouder, wat enkele weken herstel vergde.”

Baanwielrennen was niet de sport waarmee ze begon. Hetty startte als wegwielrenster en stapte later ook op de veldrijfiets. Toen ze in de winter voor de baan koos, bleek ze een groot talent. “Bij mijn eerste wedstrijd op de baan won ik direct twee onderdelen. De talentencoach van de bond vroeg al snel of ik op Papendal wilde komen wonen. Ik twijfelde wel, want op de weg was ik ook goed, met een Nederlandse titel bij de meisjes.”

Op haar zestiende besloot ze naar Papendal te gaan, en twee jaar later verhuisde ze naar Apeldoorn, dichtbij haar trainingsbaan. “Het baanwielrennen trekt me veel meer dan de weg. Als sprinter moet ik op de weg eerst een hele etappe meefietsen voordat ik aan mijn onderdeel toekom. Je fietst in de buitenlucht, maar als je aan het afzien bent, geef je niks om het uitzicht hoor. Op de baan is het drie rondes alles geven en een zo scherp mogelijke tijd neerzetten. Dat ligt me veel beter.”

Op de Olympische Spelen hoopt ze in de teamsprint op een medaille. Bij de individuele sprint en het onderdeel keirin, waarbij je met zessen op de baan fietst, gaat ze voor goud. Voor haar eerste Spelen moet alles wijken. “Ik ben niet anders gewend dan leven voor de topsport. De laatste maanden maak ik echter nog meer keuzes die in het teken van Parijs staan. Uiteraard baal ik als ik niet naar mijn familie kan, maar het is belangrijk om mijn rust te pakken. En ook wordt de kans kleiner op een besmetting met een virus.”

Het baanwielrennen staat in Nederland vooral op de kaart door de goede prestaties van de mannen, waaronder olympisch kampioen Harrie Lavreysen. “Ik hoop dat deze Olympische Spelen ervoor zorgen dat mensen de schoonheid van deze sport inzien. Baanwielrennen is een spectaculaire sport, maar ook een heel tactische.”

“Hopelijk kan baanwielrennen in de toekomst laagdrempeliger worden. Overal zie je voetbal- of hockeyvelden, maar er zijn in Nederland maar een handjevol wielerbanen. Ik was bijvoorbeeld afhankelijk van mijn ouders die me iedere keer weer naar de baan brachten. Wat zou het geweldig zijn als er in de toekomst ook een wielerbaan in Brabant komt. Daar kan de nieuwe generatie Harries een goede opleiding krijgen. En de nieuwe Hetty's natuurlijk.”