Janny Kal (70) verblijft sinds 2011 permanent op de camping. Sinds het overlijden van haar man vijf jaar geleden, woont ze alleen, maar zeker niet eenzaam, in haar fraaie chalet. “Het is goed met me, want waar moet ik zo snel naartoe? Ik sta ingeschreven als inwoner van de gemeente Rucphen en daarom krijgen ze mij hier echt zomaar niet weg.”

Op 1 juli 2029 sluit de gemeente Rucphen definitief de camping om plaats te maken voor woningen en natuur. Alle mensen die op de camping verblijven, zijn hierover in een brief geïnformeerd. Hierin staat te lezen dat de gemeente ‘handhavend optreedt tegen de personen die permanent wonen op de camping.’ Hoe die aanpak eruit gaat zien, laat ze in het midden. Wel verzekerde de wethouder eerder dat ‘de botte bijl niet wordt gehanteerd.’

Volgens Toni Teuteberg heeft de gemeente in het verleden de zaak op zijn beloop gelaten, waarbij permanente bewoning jarenlang werd gedoogd. Een aantal vaste bewoners is volgens Teuteberg zelfs in het bezit van een gedoogvergunning. “Ook toen ik mij ging inschrijven bij de gemeente Rucphen en zei dat ik op de camping woonde, was dit geen enkel probleem. Ik was zelfs al ingeschreven voordat ik er erg in had. Dat geeft toch te denken en daarom wil ik precies uitzoeken hoe dit in elkaar steekt.”

LEES OOK:
Camping De Witte Plas gekocht door de gemeente, bewoners moeten vertrekken

Camping de Witte Plas was decennialang een rustige familiecamping, maar kwam steeds vaker negatief in het nieuws vanwege criminaliteit en overlast van arbeidsmigranten. Toch ging het volgens vaste recreant Peter van der Zwan (76) nu juist weer de goede kant uit. “Het was een tijdlang een zooitje, dat is nu voorbij. Er verblijven hier weliswaar nog steeds veel Roemenen, maar dat zijn gewoon vriendelijke mensen. Ze zeggen mij altijd gedag en ik kan een beroep op ze doen wanneer ik om hulp vraag. Dat mag ook weleens worden gezegd.”

Toni heeft zo’n 35 duizend euro geïnvesteerd in en rond zijn chalet. “Allemaal zelf gebouwd en van alle gemakken voorzien.” Janny schat de kosten voor haar onderkomen op zo’n 70 duizend euro: “Naar die centen kunnen we dus fluiten, want onze chalets zijn nu onverkoopbaar geworden. Reken maar dat ik hier daarom tot op de laatste dag wil genieten. Alleen wanneer ze een andere woning voor me hebben, is het een ander verhaal.”

Peter en zijn vrouw Elma (75) verblijven al 37 jaar in de weekenden en de vakanties op de camping. “Het is heel verdrietig om afscheid te moeten nemen. Want waar vinden we nu op onze leeftijd nog een plekje om van onze verdiende rust te genieten? We hopen op een mooie zomer samen en daarna zien we verder. We kijken vooral ook terug op een hele mooie tijd die we hier samen doorgebracht hebben.”