De eerste plek op de wereldranglijst is niet nieuw voor de vijfvoudig wereldkampioen. “De laatste keer dat ik op 1 stond, duurde dat zo’n 4,5 jaar. Maar ik ben vaker eerste geweest, ik zou het eens een keer uit moeten zoeken hoe vaak. Ik ben er in ieder geval trots op, maar het is niet zo dat ik vooraf zit te rekenen welk resultaat ik nodig heb.”

Zijn goede prestaties zijn het resultaat van hard werken. “Ik focus me als professional altijd op mijn spel en niveau. Voor iedere wedstrijd bereid ik me ontzettend goed voor. Wat er ook gebeurt, ik blijf met beide voeten op de grond staan. Altijd winnen kan niet, ik word ook weleens op mijn nummer gezet.”

“In de loop der jaren ben ik niet anders gaan trainen. Ik volg mijn eigen gevoel en zit ook weleens over dingen te piekeren. Met de mindere momenten in wedstrijden ga ik aan de slag. Fouten probeer ik op te slaan in mijn geheugen en vervolgens is het een kwestie van trainen. Ik kan ook leren van andere spelers, iedereen heeft z’n eigen stijl en cultuur. Zo speelde ik in Porto tegen de Koreaan Myung-Woo Cho. Met z’n 25 jaar had hij mijn zoon kunnen zijn. Een geweldige biljarter met oplossingen die ik nog niet kende.”

Wat mensen volgens Dick onderschatten, is dat je als biljarter erg fit moet zijn. De Brabander doet dat door te sporten en vele trainingsuren aan de tafel. “Biljarten is geestelijk loodzwaar. Ik ben soms doodop na een toernooi. In Porto bijvoorbeeld won ik zeven wedstrijden. Het vergt iedere keer weer een enorme inspanning qua concentratie en beheersing. Je kunt het met tennis vergelijken, waar je de strijd aangaat om een punt. Het grote verschil is dat bij ons een fout direct het verschil in een wedstrijd kan maken.”

De komende jaren hoopt Dick met z’n wilskracht een toonaangevende speler te blijven. “Ik geniet vooral van de sport, dat is nooit veranderd. De bal je wil opleggen en ervoor zorgen dat ie komt waar jij wil. Dat lukt niet altijd, want een goede wedstrijd wil niet zeggen dat je de volgende opnieuw goed speelt. Driebanden is onvoorspelbaar en grillig. Maar dat maakt het ook weer interessant.”

Prijzen winnen hoort erbij, maar de Brabander is naar eigen zeggen geen type voor een schreeuw en gebalde vuist. “Als spelers een toernooi winnen, tonen ze vaak emoties. Maar wij kunnen het gevoel van een goede bal niet uiten, want je moet geconcentreerd blijven voor de volgende stoot. Het past bij de cultuur van deze sport. Je hebt al zoveel lawaaierige sporten, dan vind ik dit contrast mooi.”

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

Dick Jaspers niet meer op 1: 'Als ik blijf verliezen stop ik ermee'