We spreken Ole in zijn sportschool in de Tilburgse Piushaven. Daar is hij zo’n drie keer per dag te vinden, vijf dagen in de week. De training start met snatches, een vorm van gewichtheffen. Het begint licht, met 20 kilo, maar Ole bouwt op naar 85 kilo. “Toch wel zwaar”, puft hij na afloop. En dit is nog maar het begin.

Ole staat nu op de dertiende plek op de wereldranglijst in zijn klasse van 16 en 17 jaar. In Nederland staat hij op de eerste plek. Hij relativeert zijn prestaties: “Ik ben natuurlijk ook helemaal onderaan begonnen. Ik denk dat iedereen wel zo goed als ik kan worden. Je moet er gewoon veel voor trainen. Iedereen die zoveel traint als ik, kan dit ook bereiken.”

Hij heeft het van geen vreemde. Ook zijn moeder Cindy is in de sportschool te vinden. Terwijl Ole op de achtergrond oefeningen doet aan de rekstok, vertelt ze hoe het begon: “Ik breng hier ook best wat uurtjes door. Vier jaar geleden ging Ole af en toe met me mee.”

Dat hij zo goed kon worden, had ze al snel door: “Hij is heel gedreven en pikt alles snel op. Je hoeft maar iets uit te leggen en zijn lichaam kan het uitvoeren. En wat hij doet, wil hij goed doen.”

Toch maakte moeder Cindy zich ook wel eens zorgen: “Vroeger moest ik hem heel vaak afremmen. Dan gingen we weer in gesprek: ‘Ole, moet je niet iets rustiger aandoen? Moet je niet iets minder van jezelf vragen?’”

Zijn trainer Dominic Giesen weet wat de valkuil is voor jongens als Ole: “Ze moeten oppassen dat ze niet te vroeg pieken, want dan raken ze gefrustreerd omdat ze zich niet meer ontwikkelen. Daarom moet je heel voorzichtig zijn en zorgen dat ze genieten van het sporten. Anders raakt een jonge sporter opgebrand en dat zou zo zonde zijn.”

Moeder Cindy werd gerustgesteld: “Ole heeft me uiteindelijk wel kunnen overtuigen dat hij juist goed bezig is. Hij denkt er heel goed over na wat hij van zichzelf kan vragen. Die zorgen zijn nu weg; ik vertrouw hem.”

Ole werkt ondertussen zijn training routineus af. Na het gewichtheffen hangt hij in de ringen en daarna loopt hij nog even ogenschijnlijk achteloos een halve minuut op zijn handen. Hebben we nog iets gemist? “Dat ga je op de CrossFit Games zien,” lacht Ole. “Daar komt echt alles in voor, ook zwemmen en fietsen bijvoorbeeld.”

Ondanks zijn drukke schema spreekt Ole ook nog af met vrienden. Die ziet hij dan, verrassend genoeg, in de sportschool: “Zij zijn ook supersterk. Dat krijg je als je samen veel traint.” En aandacht van meisjes? “Het zijn vaker jongens die me complimenten geven,” lacht Ole.

Over zijn ambities is hij duidelijk. “De beste worden,” zegt hij beslist. Zijn moeder Cindy is ervan overtuigd dat het hem kan lukken: “Hij kan bereiken wat hij wil bereiken. Als hij zijn doel heeft, gaat dat lukken. Maar ik hoop vooral dat hij heel veel plezier gaat maken. Dat is het belangrijkste. En als hij het dan ook nog goed doet, is dat extra leuk.”