Michel heeft nierfalen en daarom start hij binnenkort met dialyse. Dat betekent dat hij dagelijks naar het ziekenhuis moet. Daarom besloot hij met zijn vrouw Gizella om nog één keer samen op vakantie te gaan. Het stel was al een aardig stuk op weg toen ze vrijdagavond bij Montélimar stopten op een parkeerplaats bij een benzinestation.

Op vrijdagavond belden ze nog met dochter Wendely, gewoon om te kletsen. Maar toen Wendely zaterdag de hele dag niets van haar ouders hoorde, kreeg ze een naar onderbuikgevoel. "Ik bel zo'n tien keer per dag met mijn ouders en ik kreeg ze niet meer te pakken. Ik wist gelijk dat er iets mis was", vertelt ze.

Wendely ging naar de politie, maar die kon niets voor haar betekenen. "Ze konden alleen bevestigen dat het laatste telefoongesprek van mijn ouders met mij was op vrijdagavond." Reden genoeg voor Wendely om met haar gezin in de auto te stappen en naar Frankrijk te rijden. Op zoek naar haar ouders. Ze had de telefoon van Michel weten te traceren, dus ze wist welke kant ze op moest.

Wendely deed een oproep op Facebook over de vermissing. En bij meerdere tankstations op de route, vroeg ze of iemand haar ouders had gezien. Tot ze bij een benzinestation beet had en van een medewerker hoorde dat zij het stel met de camper had gezien.

"Je moeder stond bij de koffie en je vader bij de broodjes", zei het meisje. Zo ging de zoektocht verder. En toen kreeg Wendely een bericht op Facebook. "Een Nederlands stelletje had de camper van mijn ouders gezien in de buurt van Saint-Tropez." Wendely reed met haar gezin in een rechte lijn die kant op.

Eenmaal aangekomen in Saint-Tropez hoorde ze het verhaal van haar ouders aan. "Ze vertelden dat ze in de camper zaten op een parkeerplaats bij een benzinestation. De deur van de camper was dicht, maar plots kwam er een gekke lucht naar binnen", vertelt Wendely vanuit Frankrijk, met haar ouders erbij. "Een hele gekke gaslucht", roept vader Michel op de achtergrond. "Als je het ruikt, ben je gelijk weg."

De gaslucht die de camper in werd gespoten, bleek bedwelmend te zijn. Gizella en Michel raakten gelijk versuft. Toen ze wakker werden, was de deur van de camper opengebroken en waren al hun spullen weg. "Telefoons, paspoorten, de bril van m'n vader, rijbewijzen. Alles was meegenomen. En bij het benzinestation mochten mijn ouders niet eens bellen", vertelt Wendely.

Uiteindelijk hebben Gizella en Michel met handen en voeten toch aangifte kunnen doen in Frankrijk. De Franse politie gaf aan dat dit soort dingen vaker gebeuren. "Ze hadden ons zelfs aangeraden om niet via Marseille te rijden, want daar zijn superveel overvallen."

Volgens Wendely is het enige 'geluk' nog dat er niet teveel gaslucht in de camper is gespoten. "Mijn vader is heel erg ziek. Dit had heel gevaarlijk kunnen zijn voor hem." Wendely, haar ouders en nog een paar familieleden zijn nog in Frankrijk. "We moeten even bijkomen. Mijn ouders zijn er goed van geschrokken. Ik denk dat we over twee dagen naar huis rijden", besluit Wendely. "Dit was dan de laatste verre reis van mijn vader."