23 juli 2014 was de dag dat de slachtoffers van het neergeschoten vliegtuig weer 'thuis' kwamen. Het beeld van de kisten die met militaire precisie uit de twee militaire vliegtuigen worden gedragen, de stoet met veertig rouwwagens over de A2 en het trompetgeluid van de Last Post en de klapperende vlaggenstokken: het zal bij vrijwel iedereen nog helder in het hoofd zitten.

Bij het monument naast de poort van Vliegbasis Eindhoven werden dinsdag toespraken gehouden door Jennes de Mol, destijds de Nederlandse ambassadeur in Oekraïne, locoburgemeester Rik Thijs en mede-initiatiefnemer van het monument Anton Kotte uit Eindhoven.

Rond vier uur was het even muisstil op het anders zo bedrijvige Flight Forum. Hét moment, tien jaar geleden, dat de twee vliegtuigen met de eerste slachtoffers landden. Er klonken weer trompetklanken van de Last Post, net als toen, gevolgd door twee minuten stilte.

Anton Kotte is zelf ook nabestaande. Hij verloor zijn zoon Oscar, schoondochter Miranda en kleinzoon Remco bij de ramp en hij wilde graag een plekje bij de vliegbasis om te herdenken. "Dit monument is de verbinding tussen de nabestaanden en het hele nationale volk dat die dag meeleefde met ons."

"De stoet met rouwauto's die vanuit hier vertrok naar de kazerne in Hilversum en die onderweg bedolven werd met bloemen. Die dag zal ik ook nooit meer vergeten. Het was Nederland op zijn best op die dag."

Bart en Jeanne Hornikx uit Goirle moeten sinds tien jaar hun enige dochter Astrid en haar vriend Bart Lambregts uit Roosendaal missen. Ze misten geen moment van alle terugkomsten van de lichamen op de vliegbasis.

"We gaan hier vandaag weer helemaal terug naar tien jaar geleden", vertelt Jeanne Hornikx. "Toen kwamen ze eindelijk thuis." Bart vult aan: "Elke kist was voor ons belangrijk. Die kon van Astrid zijn. Vandaag was het een mooie herdenking om daar bij stil te staan."

Het gemis van alle geliefden blijft, ook na tien jaar. Of Anton Kotte het na twee herdenkingen, de grote herdenking in Vijfhuizen en de kleinschaligere herdenking in Eindhoven, een plekje kan geven? "Dat weet ik eigenlijk nog niet. Dat hangt van zoveel factoren af. We worden waarschijnlijk de komende tijd toch weer geconfronteerd met herinneringen van mooie en droevige momenten. Dat zal voorlopig nog niet weg zijn."

In de aanloop naar de herdenkingen spraken Tessel Linders en Ferenc Triki met nabestaande Paul Marckelbach uit Nuenen. Hij verloor in één klap zijn hele familie. Zijn moeder Christiene (64) uit Oosterhout, zwager Antoine (43), zus Simone (41) en neefjes Quint (7) en Pijke (3) zaten in het vliegtuig. In de documentaire 'MH17: 10 jaar later - Als je alles kwijt bent' blikt Paul terug.